Page 51 - mag_120
P. 51
της Κατερίνας Γεμελιάρη
Η Θεσσαλονίκη –η πόλη της ιστορι- πέδου ιδεολογικής εκπαίδευσης.
κής πολυφωνίας και της αντίστασης– Μέσα από κωδικοποιημένα memes,
μετατράπηκε πρόσφατα σε μικρο- «αστεία» με ρατσιστική χροιά, “πα-
γραφία ενός σκοτεινού μέλλοντος: τριωτικά” accounts με λαμπερά
μαθητές στρατολογούνται από ακρο- φίλτρα και εικονικούς ήρωες, οι ιδέ-
δεξιούς θύλακες, δέχονται «ιδεολο- ες της βίας και της μισαλλοδοξίας
γική» εκπαίδευση μέσω διαδικτύου, περνούν κάτω από το ραντάρ των
συμμετέχουν σε οργανωμένες επιθέ- ενηλίκων. Το φασιστικό μήνυμα δεν
σεις με ρόπαλα και μολότοφ. Σκηνές κραυγάζει πλέον – ψιθυρίζει, μετα-
που άλλοτε καταδικάζονταν ως “πε- τρέπεται σε αστείο, σε τάση, σε παι-
ριθωριακές”, σήμερα στήνουν πανη- χνίδι.
γύρι μπροστά σε κινητά που κατα- Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στα
γράφουν, σε μάτια που αδιαφορούν, ελληνικά σύνορα. Από τη Generation
σε θεσμούς που κωφεύουν. Identity στη Γαλλία έως τις νεοναζι-
Πώς εξηγείται αυτή στικές ομάδες στην Ουγγαρία, η Ευ-
η διολίσθηση; ρώπη βλέπει μια νεανική γενιά να 51
Οι απαντήσεις είναι πολλές, αλλά ερωτοτροπεί με την ιδέα της “εθνο-
όλες συγκλίνουν σε ένα τοπίο εγκα- κάθαρσης”, της “επιστροφής στην
τάξη”, της “αντισυστημικής καθαρό-
τάλειψης. τητας”. Η βία, πια, δεν φορά αρβύλες
Η Ελλάδα της κρίσης, της μετανά- – φορά sneakers. Δεν κρατά κοντάρι
στευσης, της κοινωνικής κόπωσης – κρατά κινητό. Δεν γράφει προκηρύ-
και του αποπροσανατολισμένου εκ- ξεις – ανεβάζει stories.
παιδευτικού συστήματος γέννησε Κι αν αυτό μας φαίνεται υπερβολικό,
μια νεολαία που αναζητά απεγνω- δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε πως
σμένα λόγο ύπαρξης. Όταν το σχο- στη Θεσσαλονίκη, μαθητές γυμνασί-
λείο μετατρέπεται σε μηχανή εξετά- ου έκαναν ναζιστικούς χαιρετισμούς
σεων και όχι σε μηχανισμό σκέψης· μπροστά σε κάμερες. Όχι κρυφά –
όταν η οικογένεια παλεύει για επι- περήφανα. Γιατί; Γιατί δεν φοβού-
βίωση και όχι για επικοινωνία· όταν νται τις συνέπειες. Γιατί αισθάνονται
το κράτος τιμωρεί το λάθος αλλά ότι εκφράζουν κάτι “γνήσιο”, “πα-
δεν επενδύει στην πρόληψη – τότε η τριωτικό”, “δίκαιο”. Γιατί κανείς δεν
ρητορική του φασισμού φαντάζει σε τους έμαθε πώς να διακρίνουν την
κάποιους σαν “πυξίδα”. αγανάκτηση από την μισαλλοδοξία,
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παί- την αγάπη για τον τόπο από τον μί-
ζουν τον ρόλο του νέου στρατο- σος για τον “άλλο”.
