Page 57 - mag_112_new
P. 57
του Κωστή A. Μακρή
Τα βιβλία του Κωστή Α. Μακρή:
«Ο Πιοζ Νάμε και οι πέντε γάτες» και «Η Εβίτα που νίκησε τα Αποθαρρύνια», από τις Εκδόσεις Πατάκη.
«Ο Λευκάτας, η Φαγιουμάτα και οι 888 Νάνοι», από τις Εκδόσεις Φίλντισι.
Υπάρχει εκεί μεγαλύτερη ποικιλία σχη- Εγώ κοίταξα το βότσαλο με απορία.
μάτων και χρωμάτων, παίρνω πιο πολ- Ο κούρος έδειξε ξανά και επιτακτικά το
λές εικόνες και περισσότερη πληροφο- εύρημά μου.
ρία. Κατάλαβα ότι το ήθελε.
Ψάχνοντας με το μάτι και με το χέρι γύρω Του το έδωσα, όχι χωρίς κάποιον δι-
μου, βρήκα ένα μεγάλο βότσαλο. Λευ- σταγμό.
κό, λείο και πολύ ευχάριστο στην αφή. Η σκέψη του αποχωρισμού από κάτι
Έμοιαζε με ένα πολύ μεγάλο μαρμάρινο τόσο σπάνιο, τόσο όμορφο, τόσο τέλεια
φασόλι. Σκέφτηκα ότι έμοιαζε και με νε- σμιλεμένο, με γέμιζε θλίψη.
φρό. Χαμογέλασα στην ιδέα αυτή. «Ένα Ήταν ένα πολύ όμορφο βότσαλο.
νεφρό από μάρμαρο» σκέφτηκα. «Δηλα- Το άγαλμα, με εκείνο το ελαφρύ μειδία-
δή ένα πέτρινο νεφρό! Μάλλον δεν κιν- μα να χαράζει τα χείλια του, μου είπε:
δυνεύει από νεφρολιθίαση…». «Το θέλω. Με συνδέει με τον δημιουρ-
Δεν πρόφτασα να περάσω σε άλλες σκέ- γό μου. Ο δημιουργός μου επέμενε ότι
ψεις, όπως το τι θα έκανα με το εύρη- έπρεπε να έχω δύο απ’ αυτά. Κι ας μην
μά μου, πώς θα το κουβαλούσα κι άλλα τα βλέπει κανένας».
τέτοια, όταν ένας παράξενος παφλασμός Και με τα λόγια αυτά ―πολλά λόγια για 57
στη θάλασσα τράβηξε την προσοχή μου. ένα άγαλμα, σκέφτηκα μετά― πήρε την
Αυτό που είδα μου έκοψε το χαμόγελο. νεφρόμορφη πέτρα με το αριστερό του
Είδα να αναδύεται από το νερό ένα πέ- χέρι, το έστρεψε προς την πλάτη του, χα-
τρινο κεφάλι με ένα ελαφρύ μειδίαμα μηλά, και μετά, χωρίς να κρατάει τίποτα
χαραγμένο στο στόμα του. στα χέρια του, γύρισε προς τη θάλασσα
Το κεφάλι είχε βγει από το νερό, φάνη- και μπήκε πάλι μέσα της. Κανένα ίχνος
καν οι ώμοι και σιγά σιγά υψώθηκε ένα δεν υπήρχε στο πίσω μέρος της πλάτης
άγαλμα εμπρός μου, στο σβήσιμο των του ή στη μέση, εκεί που συνήθως βρί-
κυμάτων. Όταν είχε αναδυθεί ολόκληρο, σκονται τα νεφρά.
συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας μαρμά- Το απόγευμα είχε προχωρήσει. Ο δυτι-
ρινος αρχαϊκός κούρος σε υπερφυσικό κός ορίζοντας ανέβαινε προς τον ήλιο.
Νεφρό από μάρμαρο μέγεθος. Τον υπολόγισα γύρω στα δυό- Εγώ συνέχισα να ψαχουλεύω στην πα-
ραλία μέχρι που ο ήλιος δεν φαινόταν
μισι μέτρα.
Άρχισε να βαδίζει προς το μέρος μου.
Ο τρόπος που περπατούσε είχε κάτι το πια.
Όσο κι αν έψαξα, δεν κατάφερα να βρω
σπασμωδικό, σαν να μην μπορούσε να κάτι αξιόλογο.
λυγίσει τις αρθρώσεις των ποδιών του. Γύρισα στο σπίτι χωρίς κάποια όμορφη
Με πλησίασε και μου άπλωσε το χέρι. πέτρα και με μια θλίψη γεμάτη χαρά.
Έδειξε το μεγάλο βότσαλο που κρατού- Ή, ίσως, ήταν μια χαρά που είχε και θλί-
σα. ψη μέσα της.
