Page 51 - mag_108
P. 51
του Κωστή A. Μακρή
Τα βιβλία του Κωστή Α. Μακρή:
«Ο Πιοζ Νάμε και οι πέντε γάτες» και «Η Εβίτα που νίκησε τα Αποθαρρύνια», από τις Εκδόσεις Πατάκη.
«Ο Λευκάτας, η Φαγιουμάτα και οι 888 Νάνοι», από τις Εκδόσεις Φίλντισι.
Γιορτές είναι. κούτσουρο μου έκανε καμιά σοβαρή
Κόβω ξύλα. ζημιά ή μου προκάλεσε μεγάλο πόνο,
Ένα κούτσουρο πέφτει πάνω στο αρι- θέλησα να βάλω δυο ματάκια πάνω στο
στερό μου χέρι και πετυχαίνει τον νύχι μου και το σημάδι από το κοπάνη-
αντίχειρα, πάνω στο νύχι. μα να γίνει χαμόγελο. Και μάθημα, κα-
«No pain, no gain». «Χωρίς πόνο, κα- θώς μετά το κοπάνημα αποφάσισα να
νένα κέρδος», όπως λένε (περίπου) οι μην κόβω ξύλα χωρίς προστατευτικά
ομιλούντες την (πάλαι ποτέ) γλώσσα χοντρά γάντια.
του Σαίξπηρ αγγλοσαξοναμερικανο- Ως γνήσιος πλεονέκτης, θέλω να έχω
αυστραλονεοζηλανδοί και άλλοι. κι άλλα παράπλευρα κέρδη από τον
Πονάω αλλά όχι τόσο που να σταμα- κόπο μου κι από τον (πρόσκαιρο) πόνο
τήσω να κόβω τα ξύλα που θέλω να εκτός από τα κομμένα ξύλα.
κόψω. Διότι γιορτές είναι, χειμώνας
είναι, κρύα έρχονται, τζάκι έχουμε ― Άρεσε και στις εγγονές μας το «γελα-
και νιώθω προνομιούχος γι’ αυτό― στό νύχι» και ακύρωσε την όποια συ-
και έχουν βρεθεί κάμποσα (αρκετά και μπόνια θα μπορούσαν να νιώσουν για 51
μεγάλα!) ξύλα από κλαδέματα δέντρων το ατυχές κοπάνημα του αντίχειρά μου
Το γελαστό νύχι
των πέριξ γειτόνων που τα μαζεύω λί- από ένα ατίθασο και μοχθηρό κού-
γα-λίγα με ένα καρότσι του σούπερ- τσουρο.
μάρκετ πριν τα πάρει ο σκουπιδιάρης, Οπότε, όλα καλά.
τα φέρνω στη φωλιά μου, τα κόβω σε Ήδη, τώρα που γράφω αυτά που γρά-
πιο μικρά κούτσουρα και τα αποθη- φω, το σημάδι του κοπανήματος πλη-
κεύω για να τα κάψουμε «στη γωνιά σιάζει στην άκρη του νυχιού και σε
μας,» στο «κόκκινο τ’ αναμμένο τζάκι», λίγες ημέρες ή εβδομάδες θα μεγα-
κι ας μην πέφτουνε «τούφες χιόνι στο
παραθυράκι». λώσει το νύχι και το σημάδι θα κοπεί
Πέρασαν οι γιορτές, ήρθε ο καινούρ- και θα πάει στα σκουπίδια και θα γί-
γιος χρόνος και προχωράει, ανάψαμε νει κομμάτι ενός παρελθόντος και μιας
και το τζάκι μας μερικές βραδιές, καλά μνήμης (για όσο…) που ούτε θα πονά-
φάγαμε, καλά ήπιαμε και καλά περά- ει πια και ―πιθανότατα― θα σβήσει
σαμε. Κι ας είχαμε κάμποσες απουσί- σε λίγο καιρό.
ες λόγω Κόβιντ και άλλων ιώσεων. Θα έχει μείνει μόνο αυτό το κείμενο·
Πού κολλάει τώρα ο τίτλος «Το γελα- να μου θυμίζει τι μπορεί να πάθει κα-
στό νύχι»; νείς αν κόβει ξύλα χωρίς μέτρα προ-
Κολλάει στο ότι μη θέλοντας να δείξω στασίας των χεριών του, των ποδιών
ότι το κοπάνημα του νυχιού μου με το του και άλλων μερών του σώματος.
