Page 23 - mag_108
P. 23
της Κατερίνας Γεμελιάρη
Όσο εμείς λοιπόν εκφέρου- βαθμούς), εντάσσονται στα πανε-
με άποψη για το ποιός μπορεί πιστήμια άλλων χωρών και δια-
να φέρει την ιδιότητα του γονέα πρέπουν. Άπό αυτό το πραγματικό
Πώς στα κοινωνικά δίκτυα, (έχοντας γεγονός εμείς σαν χώρα επιλέγου-
με να κοιτάμε μόνο τον ένα πόλο
πάντα την στρεβλή και απόλυτη
του ζητήματος, τα χαμένα χρήματα
άποψη πως μπορούμε ελαφρά τη
από την ουτοπία καρδία και τη σκέψη, να έχουμε και όχι τα μυαλά που χάνει η χώρα
μας.
γνώμη για όλα γιατί ζούμε σε μια
δημοκρατία…) γίνεται η ύστατη
Τα σχολεία έχουν γίνει δυστοπι-
φτάσαμε αποψίλωση της δημόσιας παιδεί- κοί χώροι, παιδιά που έρχονται σε
ας, με την δημιουργία ιδιωτικών
επαφή με κακογραμμένα βιβλία,
πανεπιστημίων τα οποία φυσικά
στην δυστοπία; θα είναι ισάξια με τα δημόσια. νέα μυαλά που παλεύουν με την
παπαγαλία και την στείρα αποστή-
Εμπρός- πίσω λοιπόν σε μια κοι-
θιση, εκπαιδευτικοί που τρέχουν
νωνία όπου η γνώση θα είναι προ- να προλάβουν τον τεράστιο όγκο 23
σόν των λίγων (αυτών δηλαδή που της ύλης και άλλοι που έχουν
έχουν ένα μεγάλο πορτοφόλι). Το αποδεχθεί πως δεν μπορούν να
ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστη- κάνουν όσα θα ήθελαν και αποσύ-
μίων είναι ζήτημα συνταγματικής ρονται έστω και τυπικά… Μήπως
τάξης και ταυτοχρόνως ζήτημα έχει έρθει η ώρα να ανοίξει ο δη-
βαθιά πολιτικό και κοινωνικό. μόσιος διάλογος για μια καινοτό-
Διάσπαρτες φωνές υποστηρίζουν μα αλλαγή σε κάθε βαθμίδα της
πως η χώρα χάνει πάρα πολλά εκπαίδευσης; Μήπως επιτέλους
χρήματα γιατί καθώς σε ετήσια σαν χώρα να προσπαθήσουμε να
βάση μεγάλος αριθμός νέων με- συνδέσουμε την εκπαίδευση με
ταναστεύει σε χώρες του εξωτερι- την αγορά εργασίας σε πραγματικό
κού για σπουδές. Παιδιά που δεν χρόνο και να αφήσουμε το κακό
μπορεί ουσιαστικά να αξιοποιήσει παρελθόν να παρέλθει;
το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστη- Η δημόσια παιδεία χρόνια τώρα
μα, αποχωρούν από τη χώρα με μαραζώνει, τα σχολεία είναι πε-
μέτριους (για το δικό μας σύστημα ρισσότερο υποχρέωση για τα παι-
