Page 97 - mag_106
P. 97
ανεξαιρέτως στη βαριά σκιά των κορυ- το του Νίκου Σταυρίδη, τιμής ένεκεν, μια
φαίων «Κίτρινων Γαντιών», κάποιες αξι- και ο ίδιος ήταν δηλωμένος φίλαθλος του
όλογες, αν και όχι πολύ γνωστές στο ευρύ Ολυμπιακού και με την ανωτέρω εφημε-
κοινό: «Ο λαγοπόδαρος» του Οδυσσέα ρίδα να είναι και τότε η επίσημη αθλητική
Κωστελέτου, «Εξωτικές βιταμίνες» του εφημερίδα της εν λόγω ποδοσφαιρικής
Σωκράτη Καψάσκη, «Ο διαιτητής» του ομάδας.
Φίλιππου Φυλακτού ή «Ο Γρηγόρης Ήταν μια δύσκολη δεκαετία η δεκαετία
και ο Σταμάτης» του Γιώργου Παπακώ- του 1980, καθώς ένας-ένας οι μεγάλοι
στα. Ή σε ταινίες του Κώστα Καραγιάννη πρωταγωνιστές του παλιού ελληνικού
όπως: «Κορόιδο γαμπρέ», «Ο εξυπνά- κινηματογράφου και της γενιάς του 1900-
κιας» ή «Οι τέσσερις άσοι». Ή σε ταινίες 1915, για να περιοριστώ μόνο σε αυτούς,
παραγωγής της εταιρείας «Καραγιάννης- «έφευγαν» ένας-ένας: Η Γεωργία Βα-
Καρατζόπουλος» σε σκηνοθεσία Κώστα σιλειάδου (1980), ο Παντελής Ζερβός
Ανδρίτσου («Οι τρεις ψεύτες», «Κάθε (1982), ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
κατεργάρης στον πάγκο του» ή «Ξύπνα, και ο Μάνος Κατράκης (1984), ο Λά-
καημένε Περικλή»). Όπως και σε αρκε- μπρος Κωνσταντάρας και η Σαπφώ Νο- 97
τές ακόμα μέχρι και τις αρχές της δεκα- ταρά (1985), ο Μίμης Φωτόπουλος (29
ετίας του 1970, όταν ο Σταυρίδης σταμα- Οκτωβρίου 1986) και ο Νίκος Σταυρίδης
τάει τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις (12 Δεκεμβρίου 1987).
(το 1972 συγκεκριμένα) και αφοσιώνεται Θα έπρεπε να περάσουν περίπου δώδεκα
αποκλειστικά στο θέατρο. χρόνια, για να αρχίσουν να «φεύγουν» και
Όπως ο ίδιος όμως ομολογεί σε συνέντευ- οι εκπρόσωποι της επόμενης γενιάς (δη-
ξή του και με το γνωστό του χαρακτηριστι- λαδή της γενιάς του 1915-1925): Ο Νίκος
κό τρόπο, προτίμησε να αποσυρθεί στην Ρίζος (1999), ο Ντίνος Ηλιόπουλος και ο
ώρα του και από το θέατρο, έτσι ώστε ο Κώστας Χατζηχρήστος (2001), ο Γιάννης
κόσμος να λέει «Μπράβο του», παρά να Γκιωνάκης (2002), η Ρένα Βλαχοπούλου
φτάσει στο σημείο να φορτωθεί το βάρος (2004) σε μια Ελλάδα που είχε ήδη αρχί-
της ηλικίας, πράγμα το οποίο ωστόσο δεν σει να αλλάζει…
τον εμπόδισε από κάποιες αξιόλογες, αν
και περιστασιακές, τηλεοπτικές εμφανί-
σεις κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας
του 1980. Θυμάμαι, προσωπικά, μία μέρα
του Δεκέμβρη του 1987, στο περίπτερο
της γειτονιάς μου ένα πρωτοσέλιδο της
αθλητικής εφημερίδας «Φως των Σπορ»
να δημοσιεύει την είδηση για το θάνα-
