Page 88 - mag_105

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Άκου τις αλεπούδες, μαμά... Σκίζουν τη

νύχτα με την κραυγή τους. Οι νεκρές
αλεπούδες, μαμά, χτίζουν φωλιά μέσα
στον λάκκο που είναι θαμμένες. Γδέρ-
νουν το χώμα με τα νύχια τους κάθε
ξημέρωμα. Ούτε ο ίδιος ο θάνατος τις

λαχταρά. Το αλύχτισμά τους τρομάζει
ακόμη κι εκείνον. Ακόμη κι εκείνον ξε-
γελάνε, μαμά... ακόμη κι εκείνον!

Άκου το ρέκβιεμ των αλεπούδων!
Πύρινες φλόγες οι φουντωτές ουρές
τους. Η αγάπη που ζυμώθηκε σαν άρ-
τος, η αγάπη μας στάχτη στην κοιλά-
δα· η αγάπη μας φωτιά την ύστατη του

αποχωρισμού ώρα.
Φιλώ τις ζαρωμένες σου παλάμες, άγ-
γιγμα τραχύ. Συνήθισα να σε μισώ.
88 88 EΥΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ Μισώ να σ’ αγαπάω, γιατί δεν ξέρω

Η ΦΩΛΙΑ πώς. Αγαπώ να σε φοβάμαι, γιατί έτσι
έμαθα. Φοβάμαι να σε αγκαλιάσω,
ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ γιατί θα πονέσω. Αγκαλιά της φωτιάς

ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ και της φλόγας, θερμή και καυτή σαν
το αίμα που κοχλάζει.
Τρυφερά που είναι τα χέρια σου,
μαμά… σαν της αλεπούς τη γούνα.

Απομακρύνεσαι καθώς σε ορέγονται
οι φλόγες σαν μια καλπάζουσα ασθέ-
νεια· αρνείσαι να μου τη μεταδώσεις.
Μα εσύ έχεις θάψει την κραυγή σου
χρόνια τώρα. Μάρτυρας της πιο ειλι-

κρινούς σου απολογίας ο θάνατος. Σ’
αγαπώ, μαμά! Εγώ, το πιο φριχτό σου
αμάρτημα· εγώ, το μικρό σου αλεπου-

δάκι…

Με γραφή ξεχωριστή, πλοκή καταιγι-
στική και χαρακτήρες ανεπανάληπτους,
η χαρισματική συγγραφέας πλάθει ένα

αλησμόνητο αστυνομικό θρίλερ αξιώσε-
ων!