Page 38 - mag_10
P. 38
Happy new year!
Happy new year!
« ¶
άντως το βραβείο το παίρνουν τα κις θετε πρόσθετα ηχεία, κι έτσι δεν ακούγονταν
λωραίν της Σοφίας», αποφάνθηκε η Μυρσί- σχεδόν καθόλου, οπότε γλύτωναν τον πονο-
νη, ενώ συμφώνησαν με μια φωνή όλοι στην κέφαλο από τα ελληνικά λαϊκο-σκυλάδικα που
ομήγυρη. λάτρευε ο Χρήστος, ο οποίος είχε και συντο-
«Ε, μα έβαλα όλη μου την τέχνη! Για την Ελέ- νίσει τον συγκεκριμένο σταθμό!
νη μας»! είπε η Σοφία, ψιλοκοκκινίζοντας. Οι φωνές και τα γέλια, που κάπου-κάπου γί-
«Χα, χα, ναι! Για την Ελένη μας! Εδώ έφτασα νονταν και κακαρίσματα, σκέπαζαν τους υπό-
να φτιάξω παστίτσιο εγώ! Ποια; Εγώ, που δεν λοιπους ήχους.
έχω ξαναμαγειρέψει ποτέ τίποτα που ξεπερ- Η Ελένη προσπαθούσε να συμμεριστεί τη
νάει το τοστ»! Χαριτολόγησε η βενιαμίν της χαρά των άλλων. Ένοιωθε κάπως αμήχανα.
ομάδας, η Λέττα. Για πολύ ώρα προσπαθούσε να προσδιορίσει
Η Λέττα ήταν μόλις 23 ετών. Η νεώτερη χρο- το γιατί. Τα πάντα είχαν οργανωθεί πολύ καλά,
νικά και ηλικιακά συνάδελφος, βρίσκεται στην με πολύ κέφι απ’ τους συναδέλφους. Το είχαν
Υπηρεσία μόλις 3 μήνες, συμβασιούχα ορι- ετοιμάσει ως …surprise party, η ίδια όμως το
σμένου χρόνου. Οι υπόλοιποι όλοι, μετρούν είχε καταλάβει αρκετές μέρες τώρα, μια και
38 ήδη αρκετά χρόνια. είχε αντιληφθεί τις μεταξύ τους ψιθυριστές συ-
νεννοήσεις για το γλεντάκι αυτό. Ευνοούσε άλ-
Σήμερα η μέρα είναι ξεχωριστή. Εκτός από
τελευταία εργάσιμη του χρόνου, ανεπίσημη λωστε έτσι κι αλλιώς η διάταξη των στριμωγ-
«ημιαργία» όπως συνηθίζεται, είναι και η τε- μένων γραφείων τους ωτακουστές, εκόντες
λευταία μέρα παραμονής στη δουλειά της και άκοντες. Ήταν λοιπόν περίπου προετοι-
Ελένης, μια και η καινούρια χρονιά θα τη βρει μασμένη γι’ αυτό. Πού οφειλόταν όμως αυτή
συνταξιούχο. Είναι η τέταρτη, και τελευταία η αμηχανία; Γιατί ένοιωθε τόσο παράξενα; Κι
για φέτος, που φεύγει με πρόωρη σύνταξη, αυτό το σφίξιμο στο στήθος, που όσο περνού-
μια και ως παλιότερη –και τυχερότερη– δημό- σε η ώρα μεγάλωνε; Γιατί ένοιωθε έτσι άβολα;
σια υπάλληλο, την πιάνει ο νόμος. Άλλωστε, «Σσσσσσσσσς! Ησυχία»! Ακούστηκε κάποια
όπως οι περισσότεροι, έχει τρομάξει αρκετά στιγμή από το στόμα του Γιάννη, του προϊ-
με την προοπτική της αύξησης του ηλικιακού στάμενου της υπηρεσίας: Συμμορφώθηκαν
ορίου συνταξιοδότησης. πάραυτα όλοι στο παράγγελμα και σώπασαν.
«Μέχρι τα εξηνταπέντε; Μα δεν θα μπορούμε «Γκουχ… Λοιπόν: Σήμερα αποχαιρετάμε,
να πάρουμε τα πόδια μας τότε!» Διαμαρτύ- εκτός από τον παλιό το χρόνο, και την εκλε-
ρονταν οι υπόλοιπες συναδέρφισσές της όλο κτή συνάδελφο και φίλη μας Ελένη. Η Ελένη
τούτο τον καιρό. Για τις περισσότερες απ’ αυ- μας, μετά από είκοσι-τόσα χρόνια καθημερι-
τές βέβαια, είναι ζητούμενο εάν «παίρνουν τα νής δουλειάς και παρουσίας κοντά μας, έχει
πόδια τους» και τώρα. Αλλά αυτό είναι άλλο την τύχη να ξεκινάει μια καινούρια καριέρα,
θέμα. αυτή της συνταξιούχου. Της ευχόμαστε ολό-
Σήμερα είχε στηθεί μια μικρή γιορτή για την θερμα να είναι πάντα καλά, με υγεία και ευ-
Ελένη. Μεζεδάκια και κρασί που ετοιμάστηκαν τυχία, να ζήσει πολλά-πολλά χρόνια, να χαρεί
ρεφενέ, είχαν αντικαταστήσει τους σωρούς την καινούρια της ζωή. Και εκ μέρους όλων
από χαρτούρα που συνήθως έβλεπε κανείς μας, Ελένη μου, θέλω να σου προσφέρω ένα
πάνω στο μακρύ οβάλ τραπέζι συσκέψεων, δώρο που σκεφτήκαμε να σου κάνουμε για να
που για την περίσταση είχε και καθαριστεί και συνοδεύσουμε τις ευχές μας. Να είσαι πάντα
στολιστεί μ’ ένα βάζο με λουλούδια. Ευτυχώς καλά, να ζεις ευτυχισμένη και να σε χαίρο-
ο υπολογιστής από τον οποίο εξέπεμπαν οι νται αυτοί που σ’ αγαπούν!». Λέγοντας αυτά,
ήχοι των τραγουδιών ενός web radio δεν διέ- έβγαλε από την τσέπη του ένα φάκελο και τον
