Page 34 - mag_10

Aρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά...

Βρέχει και η γκριζωπή θολούρα της ατμόσφαιρας διαχέεται ολόγυ-

ρα κάνοντας άσφαλτο, χωράφια, δέντρα και ουρανό να χάνουν τα

προκαθορισμένα σχήματά τους και να ενοποιούνται σε μια άμορ-

φη μάζα αντάρας. Οδηγώ και τα πίσω φώτα των άλλων αυτοκινή-

των ερεθίζουν με το έντονο κόκκινό τους, το οπτικό μου πεδίο και

τη φαντασία μου. Μοιάζουν με μάτια δράκων που παραμονεύουν

μέσα στις σπηλιές τους, έτοιμοι να πεταχτούν, φτύνοντας φωτιές

από στόμα και ρουθούνια και να με καταβροχθίσουν.

Το πνεύμα των γιορτών μουσκεύτηκε και στη συνέχεια που στέ-

γνωσε, γέμισε αιωρούμενα σωματίδια, τέσσερις φορές πάνω από

το επιτρεπτό όριο, καθώς οι καμινάδες των σπιτιών ξερνάνε στην

ατμόσφαιρα υπολείμματα καύσης, όλων των μορφών εκτός πε-
34 34
τρελαίου. Η ατμόσφαιρα στην πόλη αλλά και στα γύρω χωριά είναι

αποπνικτική, με μια μυρωδιά, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, αν ζεις

ακόμα στον τόπο σου. Στο σχολειό μας, όπως σε όλα της Βόρειας

Ελλάδας, το πετρέλαιο χρησιμοποιείται με το σταγονόμετρο. Είμα-

στε από τους προνομιούχους που έχουν ακόμα 70 λίτρα, ίσα - ίσα

να σπάσει η ατμόσφαιρα στο γυμναστήριο, όπου έγινε η Χριστου-

γεννιάτικη γιορτή. Γεμίσαμε, οι γονείς, το χώρο ασφυκτικά, μας

συγκίνησαν οι μικροί μαθητές με τις ερμηνείες στο θεατρικό τους

και με τα τραγουδάκια τους, γλυκαθήκαμε. Τις προηγούμενες ημέ-

ρες, ο δάσκαλος του ολοήμερου, φορώντας το μάλλινο κασκόλ του

μέσα στην τάξη, σκαρφίζεται γελώντας λύσεις, όπως: «θα βάλω τα

παιδιά να φυσάνε τα χνώτα τους, μήπως ζεσταθούμε λίγο».

Ευτυχώς, τα πιτσιρίκια τρέχουν τόσο πολύ πάνω κάτω και βράζει

το αίμα τους, οπότε δεν παραπονιούνται. Δεν με χαλάει τόσο, που

το στόλισμα φέτος δεν είναι υπερπαραγωγή, αλλά πιο λιτό και δια-