Page 25 - mag_10
P. 25
Τι σου ‘κανα Αν ήξερες ΜΟΥΣΊΚΗ
και πίνεις
Χάρις Αλεξίου
Πόλυ Πάνου
(Λευτέρης Παπαδόπουλος-Μίμης Πλέσσας)
(Σμαρώ Παπαδοπούλου-Θοδωρής Παπαδόπουλος)
«Πες μου για δε μ’ αφήνεις/ με δυο φιλιά να πάρω Από τα πολύ αγαπημένα μου τις ώρες της μοναξιάς…
απ’ τα θολά σου μάτια/ τη μαύρη συννεφιά».
«Τι κι αν κρατάει μια στιγμή
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν πραγματικοί ιππότες Το τραγούδι και ο μόνος, το τραγούδι και ο πόνος…
για μια στιγμή δεν είσαι εδώ
Για αυτήν πονώ και τραγουδώ…»
και πραγματικές πριγκίπισσες!
Κι ο έρωτας, εκφραζόταν πολύ ευγενικά…
πιο πολύ γέρνει η ζυγαριά προς τα εδώ,
με πράξεις αγάπης πραγματικής.
παρά προς τα εκεί, στη χαρά δηλαδή και στο μαζί.
Κι όταν ερχόταν και η δύσκολη στιγμή,
το νοιάξιμο ήταν δεδομένο… φυσικό επακόλουθο
Εξάλλου,
της ανάγκης της ψυχής να «στηρίξει» την άλλη ψυχή, «είν’ αρρώστια τα τραγούδια τι θαρρείς,
την αγαπημένη, έστω κι αν η ίδια είχε την ευθύνη
βρες αγάπες άλλες φως μου να χαρείς»
για την πληγή της. Γι’ αυτό και σήμερα,
το λέει κι ο Μέγας
αυτού του είδους τα τραγούδια,
μ’ αυτήν την ποιότητα του συναισθήματος, Μάνος Ελευθερίου!
ξαναγίνονται «σουξέ»!
Γιατί, το άπιαστο, το ιδεατό, είναι για μας Πάνος Κατσιμίχας 25 25
Αφρός
το… δικό μας παραμύθι!
(Λίνα Νικολακοπούλου-Γιάννης Σπάθας
Τραγούδι τέλους της… επίσημης πρώτης μας,
ένα αγαπημένο μου από το δίσκο «Οπωσδήποτε Παράθυρο»,
Μικρασιάτικο με εορταστικό χρώμα και πολλή αγάπη στους στίχους του,
Ελευθερία Αρβανιτάκη & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας από τα αδικημένα του ραδιοφώνου:
(Λίνα Δημοπούλου-Λαυρέντης Μαχαιρίτσας) «…καρδιά μου σ’ έχω έννοια
«Ζεϊμπέκικο απτάλικο / για το κακό και τ΄ άδικο κι απόψε θ’ ανεβώ/στο έλκηθρο που έλκουν
για το κακό και τ΄ άδικο / χορεύει η ψυχή μου οι τάρανδοι στην κάρτα/ακόμα μια φορά…
σ΄ ένα ντουνιά κατάδικο / της εθνικής σκυλάδικο Βάλε μου τις μαύρες μου τις μπότες
της εθνικής σκυλάδικο / και κλαίω απ΄ τη ντροπή μου». και την κουβέρτα με τα κόκκινα καρό
Έτος κυκλοφορίας, 1993.
Ο προφητικός και ευθύβολος λόγος της Λίνας Δημοπούλου, την πιο τρελή λαχτάρα σου απ’ τις πρώτες
κάνει το τραγούδι αυτό, μικρή επιτομή, της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας. Άγιος Βασίλης κι αν δεν είμαι θα στη βρω».
Το σιγοψιθυρίζεις και κουνάς με νόημα το κεφάλι… Ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου
«τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω» απ’ όσα έκανα! για την ανάγνωση, την παρέα
Και να έφερνε και τη λύτρωση το κλάμα απ’ την ντροπή μου… και την …ακρόαση!
να έφερνε την κάθαρση… Ραντεβού στο επόμενο τεύχος…
να έφερνε τουλάχιστον καινούργια λάθη, κάποια πρόοδος θα ήταν κι αυτό! Καλή Χρονιά, με υγεία και
Δυστυχώς, όμως, εδώ μιλάμε για εθνικό εθισμό την ελπίδα ζωντανή!
στο «βόλεμα» και τη «λαμογιά» εις τους αιώνας των αιώνων μας…
Κυριακή Αιλιανού
