Page 20 - mag_10
P. 20

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ






















                Η ιδέα ήρθε από τα… παλιά. Κάθε φορά που ολοκλήρωνα μια εκπομπή,

                στο studio, και ταξινομούσα στο αρχείο μου τη λίστα των τραγουδιών που

                είχε «παίξει», τότε, κάθε φορά, έκανα την ίδια σκέψη… «άλλη μια ζωντανή                                                      Αυλαία και πάμε

                εκπομπή, μας άφησε το αποτύπωμά της… άλλη μια εκπομπή, στο χαρτί».                                                                            Αρλέτα
                                                                                                                                      Αυλαία και πάμε… ξανά μαζί, αλλά, αλλιώς,
                    Το αίσθημα, όμως, ήταν πως αυτή η λίστα των τραγουδιών,                                                        (Γιάννης Ξανθούλης- Σταμάτης Κραουνάκης)

                    απλά… «αναπαυόταν». Θα μπορούσε, δηλαδή, ανά πάσα στιγμή,                                                        αντισυμβατικά, με τα λόγια να μένουν στο χαρτί


                 να ξαναζωντανέψει  και με όποια μορφή, να γίνει καινούργιο ακρόαμα και                                                   και να μην πετούν όπως το… συνηθίζουν.
                                                                                                                                              νοιώσαμε και… τέλος,  π ρ ά ξ α μ ε!
                  καινούργιο ταξίδι.                                                                                                    Να μένουν, τεκμήρια των όσων σκεφτήκαμε,


                Έτσι, όταν ξεφύλλισα για πρώτη φορά τις σελίδες του “Μagaz!ne” και                                                     Να μένουν, εκεί, για να μην μπορούμε να πούμε
   20 20                                                                                                                                             πως «δεν ακούσαμε καλά…».
                    ενθουσιάστηκα από την αισθητική και την αρμονική, σχεδόν μελωδική                                                 Κι ύστερα να μην έχουμε την ευθύνη…  Όχι, παιδια!

                αίσθηση που μου άφησε η ανάγνωσή του, σκέφτηκα να προτείνω στα παιδιά,                                                           Την ευθύνη την έχουμε ολόκληρη…
                το Βασίλη και τη Ρούλα, αν γινόταν,  να είχα ένα χώρο                                                                                   κι αν δεν  το δούμε αυτό…

                    στο περιοδικό όπου θα «έκανα Ραδιόφωνο»

                από το χαρτί και όχι από το μικρόφωνο!                                                                                       «Ό,τι αγαπήσαμε θα μείνει
                     Κι έτσι φτάσαμε εδώ… στην πρεμιέρα μας.                                                                                        ένα ατέλειωτο σαρδάμ…

                Οι εκπομπές αυτές, θα είναι καινούργιες. Δε θα χρησιμοποιήσω λίστες                                                                               Αξεδιάλυτο»!


                από το αρχείο μου. Θα «κάνω ραδιόφωνο» μ’ αυτόν τον αντισυμβατικό


                     τρόπο, σα να με ακούτε. Κι αν καταφέρω και να με «ακούτε»,


                 αν καταφέρω να επικοινωνήσουμε ραδιοφωνικά και «από το χαρτί»,

                τότε, νομίζω πως ένας καινούργιος τρόπος
                     να έρθουν κοντά οι ψυχές μας, θα έχει μόλις γεννηθεί!




                                                                   Καλή μας αρχή, καλή… ακρόαση!



                                                                       Κυριακή Αιλιανού
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25