Page 15 - mag_012
P. 15
TΑΞΊΔΊ
πάει ο νους, όσα χωράει το μάτι σου και το έχει φεστιβάλ, πεζοδρόμια γεμάτα καφέ,
στομάχι σου να φας, μέχρι παγωτό ρύζι, έχει κιόσκια που πουλάνε φέτες καρπούζι!
πιπερόριζα, γλυκόριζα, εννοείται τα προ- Έχει πολλές γάτες! Θεέ μου οι εικόνες στο
φανή, κρέμες σοκολάτες, φράουλες κλπ., Τραστέβερε με ξεπερνάνε! Σε ξεπερνάνε!
μα μέχρι zabaglione, tiramisu, αγγλική Μια άλλη Ρώμη! ...Και ξέχνα πια τις πίτσες 15
σούπα, γεύσεις παγωτών λέω εγώ τώρα, που ξέρεις!
και ό,τι μπορεί και δεν μπορεί να φαντα- Εδώ θα φας πίτσα με αγκινάρα, με πατά-
στείς, κι αν δε θες παγωτάκι, πιες τη θεϊκή τα, με μελιτζάνα, ρόκα, όλα παράξενα....
σοκολάτα tartufo, που ακριβώς δεν έχεις Α και πριν φύγουμε, έλα να σε πάω για
καταλήξει αν πίνεται ή αν τρώγεται, λέω να «κοπιέτε», κομματάκια κρέας παστό και
αλλάξω θέμα, έλεος πια! ξεραμένο, αφυδατωμένο στον ήλιο, με
Κι αφού φάγαμε και ήπιαμε, γιατί μην ξε- πλήθος μπαχαρικών, που απο παλιά συ-
χνάς και τα μοναδικά κρασιά, πάμε για νήθιζε να είναι κρασομεζές, στο χέρι το
περπάτημα στη Βια Βένετο, να ψηλώσεις παίρνουμε, στις αγορές και καίει και λίγο
10 πόντους, αυτοκρατορικός δρόμος, La «κοπιέτα» είναι το ζευγαράκι, δυο-δυο τα
dolce vita, κι από δίπλα σου, αν έχεις πιει δίνουν σε κάθε ποτηράκι κρασί!
και λίγο Κιάντι παραπάνω, θα περάσει ο Τι άλλο να σου πω...; Έχουν τόσο γεμίσει
Μαστρογιάννι ή ο ίδιος ο Φελίνι! οι αισθήσεις απ’ όλα αυτά, δεν τελειώνει η
Λαμπερός δρόμος, πάντα σύχναζαν κι- Ρώμη....
νηματογραφικοί αστέρες, μα αν δεν είσαι Δεν χωράει σε σελίδες!
της χλιδής, έλα μαζί μου, στο Τραστέβερε, Να δεις που όταν βάλω τελεία, θα θυμηθώ
στην άλλη όχθη του Τίβερη! άλλα τόσα, κι άλλα τόσα που δε στα έγρα-
Νομίζεις οτι ήρθες σε άλλη πόλη, έλα να ψα, και μετά κι άλλα, κι άλλα, βλέπεις το
σε πάω στην αγορά, κράτα με να μη χα- νόμισμα έκανε δουλειά...
θούμε στο πλήθος, έχει ωραία, φθηνά Μόνο πες μου τώρα κάτι κι εσύ, τώρα που
ρούχα, μαντήλια, παπούτσια, κοίτα, κοίτα τα ταξίδια είναι πολυτέλεια σαν τη Βια Βέ-
κι εκεί, γραφικές συνοικίες, ζωή, βαβού- νετο και η dolce vita μάλλον είναι όνειρο
ρα, έχει και φτώχεια, και εργατικές κατοι- θερινής νυκτός, πες μου σε παρακαλώ
κίες, έχει λιθόστρωτα δρομάκια, δες πώς «ό,τι κι αν γίνει... εγώ στη Ρώμη θα σε ξα-
μπλέκονται όλα εδώ, το λίγο με το πολύ, ναπάω;»
■
