Page 54 - mag_014
P. 54
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Πήρε βαθιές, αργές αναπνοές. Την ήξε- του, την επανάστασή του, το καινούριο
ρε. Την είχε δει επανειλημμένως σε διά- του ξεκίνημα, τώρα που βρίσκεται ακόμα
φορες εκδηλώσεις που είχε διοργανώσει πριν τη δύση του; Κι αν είναι έτοιμος από
ο σύλλογος του Γιώργου και εκείνη τον καιρό; Κι εκείνη; Μόνη; Αντέχει; Όχι.
είχε συνοδεύσει. Της είχε συστηθεί από Νοιώθει ήδη τελείως χαμένη. Σαν να
μόνη της, με μια ιδιαίτερη οικειότητα που βρέθηκε σε μια άγνωστη χώρα, που όλοι
η ίδια την είχε αποδώσει στην ελαφρό- γύρω της μιλούν μια άγνωστη γλώσσα κι
τητα και την τσαχπινιά που συνόδευε το εκείνη, στη μέση μιας πολυσχιδούς δια-
νεαρό της ηλικίας της. Όμορφη κοπέλα, σταύρωσης δεν ξέρει πού να πάει…
είναι αλήθεια. Λεπτή, καστανόξανθη, μο- Ένοιωσε να φεύγει η γη κάτω από το
ντέρνα ντυμένη, ομιλητική, πρόσχαρη. πάτωμα. Τότε σταμάτησε τις ρυθμικές
Δεν πρέπει να ήταν πάνω από τριαντα- αναπνοές και άνοιξε τα μάτια. Ήξερε ήδη
πέντε, τριανταεπτά χρονών. Ήταν άραγε πολύ καλά τι πρόκειται να κάνει. Ήξε-
η γυναικεία διαίσθηση που από τις πρώ- ρε πως δεν θα κάνει απολύτως τίποτα.
τες συναντήσεις μαζί της δεν την άφηνε Σηκώθηκε από την καρέκλα της, ίσιωσε
54 να ησυχάσει και όλο και κάτι της έμπαινε τη φούστα, σήκωσε τις ακουμπισμένες
στην άκρη του μυαλού της; Η ίδια όμως, στο πάτωμα σακούλες με τα πασχαλινά
είχε με τα χρόνια αναπτύξει έναν ασυνεί- ψώνια. Όλες εκτός από εκείνη την χάρτι-
δητο μηχανισμό μέσα της για να διώχνει νη-λευκή, που περιείχε το δώρο που δεν
τις ανησυχίες τέτοιου είδους. «Μα τι κά- πρόλαβε να δείξει στο σύζυγό της. Την
θομαι και σκέπτομαι; Έχουν πάνω από έπιασε χωριστά, με το άλλο χέρι. «Δεν
είκοσι χρόνια διαφορά, θα μπορούσε θα του το δώσω», σκέφτηκε. «Άλλωστε
να είναι κόρη του. Ανόητες σκέψεις μιας μάλλον με πρόλαβε, μου έκανε “δώρο”
ανόητης πενηντάρας»! Κατέληγε να καθη- αυτός».
συχάζει τον εαυτό της. Όταν ο Γιώργος ξαναμπήκε ξαναμμένος
Αυτή τη φορά όμως δεν επρόκειτο για δι- στο γραφείο (φυσικά χωρίς να κρατάει
αίσθηση. Μάλλον είχε ξεπεράσει και το κανέναν καφέ είχε στο μεταξύ ξεχάσει τη
στάδιο της αποχρώσας ένδειξης…. δικαιολογία που χρησιμοποίησε για να
Συνέχισε να κάνει ασκήσεις αναπνο- βγει έξω), εκείνη ήταν ήδη στην πόρτα,
ής, με κλειστά μάτια. Σχεδόν με ταχύτη- έτοιμη να φύγει.
τα φωτός, περνούσαν από το μυαλό της «Φεύγεις καλή μου»; Της είπε με φωνή
σκέψεις, αποφάσεις, συμπεράσματα. Και που έκρυβε περισσότερο ανακούφιση
τώρα; Του το λέει; Τον ρωτάει; Είναι και λιγότερο απορία.
βέβαιο πως εκείνος δεν θα παραδεχθεί «Ναι, ναι», απάντησε εκείνη, επιταχύ-
τίποτα, περίπου θα τη βγάλει υστερική. νοντας το βήμα της προς την πόρτα της
Και μετά; Κι αν πάλι το παραδεχτεί; Κι αν εξόδου, σαν να βιαζόταν να βγει από το
έτσι κι αλλιώς η κοινή ζωή τους κρέμεται σκηνικό. «Έχω να κάνω ακόμα πολλά».
σε μια κλωστή; Κι αν η «αποκάλυψη» από Έσκυψε να τη φιλήσει, όπως συνήθιζε,
πλευράς της, σταθεί για κείνον η ευκαι- στο μάγουλο. Αντανακλαστικά, εκείνη το
ρία που έψαχνε για να κάνει τη στροφή απέφυγε.
