Page 5 - mag_014

του Β_56

από τους κάδους απορριμάτων, που είναι άστεγοι, δεν έχουν φάρμακα,
ηλικιωμένους που τους κόβουν τις συντάξεις, δυστυχώς δεν μας ακουμπά-

νε πλέον, γιατί ο φόβος, μάς κάνει να σκεφτόμαστε “δεν είμαι ένας απ’αυ-
τούς”. Αύριο όμως, που θα είμαστε εμείς; Που θα είμαστε όλοι; Που θα είναι η
χώρα που ζει μόνιμα με δανεικά;
Ο πατέρας μου ακόμη και σήμερα λέει ότι “τα δανεικά δεν ξοφλούνται με δανεικά”.

Δηλαδή, πρέπει ν’αλλάξουμε, να μειώσουμε τις δαπάνες μας, αν χρωστάμε και ν’
αρχίσουμε να παράγουμε καθημερινά περισσότερα απ’όσα δαπανούμε. Για να το
πετύχουμε αυτό, χρεάζεται δουλειά που θα στηρίζεται στην ιδέα, στη σκέψη,
στο σχεδιασμό, στην πώληση και την αγορά.

Σας έρχεται στο μυαλό κάτι που να έκαναν οι πολιτικοί όλα αυτά τα χρόνια της κρί-
σης που να οδηγεί στην παραγωγή και στην ανάπτυξη; Εμένα πάντως όχι.
Το μόνο που ζούμε, είναι ένα ξέφρενο πανηγύρι, μόλις μας δώσουν την εκάστοτε
δόση και μετά, κρυφτό με τα μέτρα που θα πάρουν ή θα πουν ότι θα πάρουν μέχρι

να έχουμε ξανά έλεγχο από τους “κακούς και άκαρδους” δανειστές.
Θα θυμόσαστε όλοι πόσο κρατούσαν οι υποσχέσεις που δίναμε στους γονείς μας
όταν οι καθηγητές τους έλεγαν διάφορα τόσο γαι τους βαθμούς όσο και τη συμπε-
ριφορά μας στο σχολείο. Κάτι παρόμοιο ζούμε και σήμερα. Προσωπικά, δεν κουρά- 5

στηκα να παλεύω, μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Βαρέθηκα όμως να τους ακούω
να λένε ότι θα μας σώσουν. Βαρέθηκα να θέλουν να τους πιστέψουμε.
Βαρέθηκα να υποτιμούν την όποια απλή, μέση νοημοσύνη μου.
Και τώρα, έχω την αίσθηση ότι σίγουρα αρκετοί από εσάς που θα διαβάσετε τις

παρακάτω γραμμές θα με έχετε πλέον σα στόχο στον τοίχο και θα πετάτε βελάκια.
Ένας πολύ δικός μου, καρντάσι από τη Θεσσαλονίκη, συνηθίζει να μου λέει κάποιες
φορές όταν η κουβέντα φτάνει σε αδιέξοδο “τη μπουγάδα θα την καθαρίσει ο…”
Πιστεύω λοιπόν ότι εδώ που φτάσαμε, “τη μπουγάδα θα την καθαρίσουν”

αυτοί που ξέρουν να ρισκάρουν, να επενδύουν, να προτείνουν, να δημι-
ουργούν, να έχουν ξυπνήσει χαράματα, να έχουν ξενυχτήσει, να έχουν χά-
σει, να έχουν ξαναδημιουργήσει και πάνω απ’ όλα να μην κρύβονται στα
δύσκολα. Όπως θέλετε διαβάστε το, αλλά, δυστυχώς(;), οι επιχειρηματίες και μάλι-

στα οι μεγαλοπεπιχειρηματίες, είναι υποχρεωμένοι να καθαρίσουν αυτή τη μπουγά-
δα που λέει και το καρντάσι μου ο Λευτέρης. Θα το κάνουν και πρέπει να το κάνουν,
γιατί σε λίγο καιρό, οι απώλειές τους θα είναι σαν τις αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες
και μάλιστα χωρίς “από μηχανής θεό”.

Θα το κάνουν γιατί θέλουν να έχουν κέρδος από τις επενδύσεις τους. Θα το κάνουν
όχι γιατί μας αγαπάνε, θα το κάνουν γιατί η αγορά είναι απαραίτητο να ξαναβρεί
ρυθμό. Θα το κάνουμε ευτυχώς κι εμείς όλοι, οι μικρότεροι σε εμβέλεια που καθη-
μερινά “απολύουμε τα θέλω μας, καταπιέζουμε τις ανάγκες μας”.