Page 77 - mag_018
P. 77
από τη Βάσω Νικολοπούλου
www.reikicenter.gr
Ήρθαμε για να ζήσουμε…Τα
συμβόλαια που υπογράψαμε με
την ψυχή μας είχαν έναν όρο
μόνο… «Εγώ είμαι το πνεύμα
Αν την ακούσουμε, χαθήκαμε! σε ενσάρκωση, μην με ξεχάσεις
Είναι σαν το τραγούδι των σει- και εγώ θα ζω κάθε στιγμή μαζί
ρήνων που μάγευε τους συντρό- σου…»
φους του Οδυσσέα…Τους έκανε Μα ξεχάσαμε, και η ψυχή «βο-
πιόνια στις σειρήνες, πειθήνια λεύτηκε» στην λήθη και άρχι-
όργανα στα θέλω τους… Μαγι- σε να φοβάται μην χάσει και
κός ο φυσικός κόσμος… μα έχει χαθεί…
και σειρήνες!!! Δεν χάνεται τίποτα, όσο γνωρί-
Η πνευματική ενέργεια, αν το θε- ζεις την ενέργεια, τόσο περισ-
λήσουμε, μας κλείνει τα αυτιά! Για σότέρο γνωρίζεις την ζωή!!!
να ακούμε μόνο την εσωτερική Νιώθω ξανά την αγνότητα του
φωνή να μας καθοδηγεί και να παιδιού, μόνο που αυτήν την
την εμπιστευόμαστε. Και μας οδη- φορά δεν ακούω τις σειρήνες…
γεί να βιώνουμε τον βράχο της Ακούω τον ήχο του σύμπαντος
δυσκολίας, αγγίζοντάς τον, και που δεν με δεσμεύει σε «θέλω»,
όχι αποφεύγοντάς τον. γιατί απλά δεν θέλει τίποτα από
Να χτυπήσουμε πάνω του, να εμένα!!!! Και τελικά, ούτε εγώ 77
σκοντάψουμε, να σηκωθούμε να θέλω τίποτα από αυτό! Γιατί
βρούμε τι είναι αυτό που κάνει τον απλά ΕΙΜΑΙ αυτό!!!
βράχο δυνατότερο από εμάς… Όλοι μπορούμε να το βιώσου-
Να πιστέψουμε στην δύναμή μας, με...Απλά να ακούμε τους ήχους
να εμπιστευθούμε την ζωή μας, να που κάνει η ενέργεια όταν έρ-
ελευθερωθούμε από την δέσμευ- χεται από το σύμπαν..
ση «μην λερωθούμε», να παίξουμε
βρε αδερφέ και να ακολουθήσου-
με την ψυχή μας στο ταξίδι της,
έτσι χωρίς «βαλίτσες»…
