Page 51 - mag_24
P. 51

της Έλενας Καρανικολού

                                                                                http://missy-merida.blogspot.gr/











                                                                                            Μικρή ήταν
                                                            και το ιδίωμα μεγάλωνε με εκείνη.

                                                               Παρατηρούσε κάθε λεπτομέρεια
                                                    που για τους άλλους φάνταζε ασήμαντη,

                                                    χανόταν για ώρες κοιτάζοντας τον τοίχο
                                                 ή τα σύρματα που ασχημαίναν τον ουρανό,
                                                           τα κατάρτια και τους ανεμόμυλους,

                          τα μάτια κυρίως τα μάτια και τις ρυτίδες γύρω απ' τα χείλη.
                                                       Μάντευε πόσο ευτυχισμένος υπήρξες,
                                                        πόσες γλυκιές κουβέντες ξεστόμισες

                                                    και τα ανακάτευε με ταξίδια και αέρηδες
                                       με τοίχους και ποταμόπλοια κι έφτιαχνε ιστορίες.
                                        Ήταν μικρή και απόμακρη, χαμένη στα όνειρά της

                                                          κι όσο μεγάλωνε χανόταν πιο πολύ.
                                                 Κι ύστερα αγάπησε τα παγκάκια στα πάρκα

                                                                              και τους περαστικούς                              51
                                                  και έτσι πέρναγαν οι μέρες και τα χρόνια,
                                                  παρατηρώντας και μετρώντας τις γραμμές

                                                                   στα πρόσωπα των αγνώστων.
                                                                          Γερνούσε κι έστεκε εκεί,

                                                                         μέχρι που την συνάντησα
                              για να δω καθαρά τις γραμμές του δικού της προσώπου,
                                           ήταν ξεκάθαρο πως ζούσε τις ζωές των άλλων

                                          βουβή όμως γύρω απ' τα χείλη χόρευαν λέξεις,
                                                                            λέξεις γλυκές σαν μέλι
                              και οι ρυτίδες μαρτυρούσαν το πιο όμορφο μυστικό της,

                                                                           είχε χαμογελάσει πολύ.
                                     Είχε χαμογελάσει πάρα πολύ στη ζωή των άλλων...










 >> NICK CAVE & THE BAD SEEDS              AS I SAT SADLY BY HER SIDE
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56