Page 22 - mag_24

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ

ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ

Λύκος

«Πού να χαθήκαν όλ’ αυτά που 'χα πιστέψει
Σε ποιό ντουλάπι, σε ποιό χρόνο, ποια εποχή

Ό,τι αγαπούσα ξένα χέρια το χουν κλέψει

Και της ζωής μου πια η θέση είν' αδειανή.

Με ένα ψέμα μου παγίδεψαν τη σκέψη

Με ένα άλλο μου λερώσαν την ψυχή

22 Κι ενώ το ξέρω και υποφέρω,
Κάτω απ' της μοίρας μου κοιμάμαι το σομπρέρο»

θες, στο μυαλό μου, στριφογυρνού- Κι εγώ, άρχισα τον πόλεμο… μ' ένα τραγού-
σαν σκέψεις, ατάκτως ειρημένες και δι. Γραμμένο από χέρια Καθαρού Ανθρώ-
Χ προβληματισμοί, για όλα όσα δεν που (γιατί η Λίνα Δημοπούλου, είναι από
κατανοώ στη Βαβέλ που ζω. Και ήρθε η τους ελάχιστους Καθαρούς που ξέρω).
γνωστή μου ανάγκη να ξορκίσω το κακό με Μέχρι τώρα, εξάντλησα όλα μου τα μέσα…
ένα τραγούδι. Εδώ, δε δυσκολεύομαι, για- θυμό, μάλωμα, καταγγελία, ξεμπρόστια-
τί, τα τραγούδια έχουν το μαγικό τρόπο να σμα, αγανάκτηση, αποκάλυψη, παράκλη-
«κολλάνε» πάνω σου όταν τα χρειάζεσαι και ση… Αγάπη, από όποιο «βήμα» μου δινόταν.
να τα «λένε» για σένα. Να γίνονται Εσύ. Και Τίποτα… Σε «ώττα μη ακουόντων». Σταμά-
να μπορείς με μεγάλη ευκολία, να τα κάνεις τησα και το προσωπικό μου παραμύθιασμα,
ό,τι θέλεις… Να τα βάζεις στο repeat, να τα ότι είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι, ότι έχου-
φωνάζεις, να τα ψιθυρίζεις, να τα χαρίζεις… με πλανηθεί, ότι αλλοτριωθήκαμε, ότι φταί-
και να τα τοποθετείς μπροστά, στην πρώτη ει ο τρόπος που μεγαλώσαμε, ο εγωισμός
γραμμή, για να πολεμήσουν για σένα. μας, το συμφέρον μας, η δειλία μας, η μάνα