Page 91 - mag_80
P. 91
της Λίλλυς Παπασπυροπούλου
ο ένας είναι η απόδειξη της ύπαρξης γιο τους Μίκαελ, ο Μπλοκ θα αναθεω-
του Θείου -“θέλω τη γνώση”-, ο άλλος ρήσει την περιφρόνησή του για το αν-
είναι η εύρεση νοήματος στις επίγειες θρώπινο γένος. Μοιράζεται μαζί τους 91 91
ανθρώπινες πράξεις. Αν υποθέσουμε τις απλές χαρές της ζωής, που του θυ-
την ανυπαρξία του θεού, θα πρέπει να μίζουν τη γεύση της, το πώς ζούσε πριν
δώσουμε κάποιο νόημα στη ζωή εδώ, την εκστρατεία στους Άγιους Τόπους
στον κόσμο μας. Γύρω από τα πρόσω- και την αγαπημένη του. Η ατμόσφαιρα
πα του έργου, ξετυλίγονται οι σκηνές της ταινίας γίνεται πιο φωτεινή, ο ήχος
που μαρτυρούν τον παραλογισμό, τη της κιθάρας του Τζοφ γλυκαίνει το πρό-
βία και τη σκληρότητα της εποχής: Η σωπο του ιππότη. Αυτός ο ηθοποιός,
παρέλαση των φανατικών θρησκόλη- ζογκλέρ, μουσικός, είναι το πρόσωπο
πτων, η θυσία μιας “μάγισσας”, η επι- που για το σκηνοθέτη, εκπροσωπεί τον
θανάτια αγωνία ενός αρρώστου από το καλλιτέχνη. Όταν σε ένα χωριό όπου
“μαύρο θάνατο”. Στον αντίποδα όμως δίνουν παράσταση τον κακομεταχειρί-
αυτής της βίας, ο Μεσαίωνας υπήρξε ζονται και τον εξευτελίζουν, ένα γκρο
και μια πιο εύθυμη εποχή, αυτή του πλαν στέκεται στο γεμάτο έκπληξη
ιπποτικού πνεύματος και της ρομαντι- πρόσωπό του, γιατί δεν μπορεί να φα-
κής αγάπης. Αυτό διαφαίνεται όταν εμ- νταστεί ότι κάποιος θέλει να τον βλάψει.
φανίζεται η οικογένεια των πλανόδιων Το πορτρέτο του καλλιτέχνη μέσα από
ηθοποιών. Μέσα από τη γνωριμία τους τον Τζοφ, δίνεται από τον Μπέργκμαν,
και την ανεμελιά και τη χαρά της ζωής, σαν ενός πλάσματος εύθραυστου και
που κυριαρχούν στους ανθρώπους απλοϊκού, για το οποίο το θέαμα, ο χο-
αυτούς, τη Μία, τον Τζοφ και το μικρό ρός και η μουσική, είναι το αντίδοτο
