Page 17 - mag_28
P. 17
της Christine
Αν η ανάγκη για διάκρι-
ση, σταματούσε σε αυτό,
το οποίο αποκαλούνταν
στην αρχαιότητα «ευγε-
νής άμιλλα» και όχι στη
νεοβαρβαρική επέλαση ονταν με τόσο στυγνό και στυγερό τρόπο τις ανά-
του μοντέλου «ο θάνα- γκες των συνανθρώπων τους, είτε είναι βιοτικές,
τός σου, η ζωή μου». Το είτε ψυχολογικές – κοινωνικές – συναισθηματι-
τελευταίο, δυστυχώς, κές. Μ’ αρέσει να τον φαντάζομαι καλύτερο, ακόμη και
αποκτάει ολοένα περισ- ιδανικό. Επιστρέφω με τη σκέψη στο ματς. Η αγωνία
σότερους θιασώτες τόσο του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι. Συγκρίσιμα
εγχώρια (βλέπε άνοδο μεγέθη αγωνίας: α) του φορολογούμενου πριν ανοίξει
χρυσής αυγής), όσο και το εκκαθαριστικό, β) του ασφαλισμένου όταν έρχεται
διεθνώς (βλέπε αντίστοι- το ειδοποιητήριο για τις εισφορές γ) του καταναλωτή
χη άνοδο νεοναζιστικών ρεύματος προτού ανοίξει τον λογαριασμό της ΔΕΗ, δ)
ιδεολογιών και κομμά- του υποψηφίου στις πανελλαδικές πριν την ανακοίνω-
των). Παρατηρώντας ση των αποτελεσμάτων. Ατελείωτες ώρες αγωνίας με
λίγο αποστασιοποιημέ- αραιά και που ανάπαυλες θριάμβων επιτυχίας. Όσοι
να ποδοσφαιριστές και έχουν κατακτήσει κάποιο επίπεδο πνευματικότητας γί-
φιλάθλους, αντιλαμβά- νονται πιο στωικοί, λέγοντας τόσο για τις στιγμές της
νομαι καλύτερα αυτό το μεγάλης αγωνίας αλλά και γι’ αυτές της χαράς «κι αυτό
οποίο υποστηρίζουν οι θα περάσει…». Δεν έχω κατακτήσει τέτοια επίπεδα,
ψυχολόγοι, ότι το παιχνί- χρειάζομαι πολύ δρόμο ακόμη και προσευχή. Απελπίζο- 17
δι είναι ζωτικής σημασίας μαι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θέλω, φα-
για τους ανθρώπους ανε- ντασιώνομαι την απόλυτη ευτυχία, μπαίνω εύκολα στο
ξαρτήτως ηλικίας. Μέσα θέατρο παραλόγου των σκέψεων «αν είχε συμβεί το
από αυτό καλύπτονται τάδε….. τώρα θα ήταν έτσι…» (εννοείται ότι πάντα θα
βασικές συναισθηματικές ήταν καλύτερα τα πράγματα!). Η ζωή είναι στιγμές,
και κοινωνικές ανάγκες. μικρές χρονικές διάρκειες αθροιζόμενες και στην
Το ότι η βιομηχανία του πρόσθεσή τους βρίσκω τον εαυτό μου. Έχω πολλές
θεάματος έχει εκφυλίσει μαγικές στιγμές καταγεγραμμένες και πολλές δύσκολες,
αυτή την ανάγκη μετα- όπως όλοι. Την Κυριακή που μας πέρασε κάναμε με την
τρέποντάς την, όπως και οικογένεια το πρώτο μπάνιο, για φέτος. Αστραφτερή,
τόσες άλλες, σε χρήμα πρασινογάλαζη θάλασσα, απελευθέρωση από το σω-
δεν αναιρεί τη σημασία ματικό βάρος, το γέλιο των παιδιών αντηχεί ακόμη στ’
της. «Το ποδόσφαιρο», αυτιά μου. Το άθροισμα της ζωής αυξάνεται κατά μια
όπως διάβασα πρό- ευτυχισμένη χρονική μονάδα. Φάγαμε δύο ωραία καρ-
σφατα σε άρθρο και πούζια από τη λαϊκή και βερίκοκα από το δέντρο μας,
μου άρεσε πολύ «εί- που ήταν πολύ νόστιμα. Στο νησί απ’ όπου κατάγομαι,
ναι αθώο, γι αυτό το οι απλοί άνθρωποι είχαν προ πολλού διαπιστώσει, ότι
λατρεύουν στις φαβέ- η φύση των πραγμάτων κάνει κύκλους, δεν κι-
λες». Μου είναι αδύνατο νείται σε ευθεία. Έτσι η λαϊκή σοφία, συμπυκνω-
να μην σκεφτώ, πως θα μένη σε μια φράση, εύχεται όχι αόριστα «χρόνια
ήταν ο κόσμος αν κά- πολλά» αλλά «και του χρόνου»…
ποιοι δεν εκμεταλλεύ-
Christine
