Page 66 - mag_33

Βιβλία

ΒιΒλια
για το παιΔι

τα... μικρομέγαλα!

Τα “μικρομέγαλα” βιβλία είναι αυτά που αγαπάμε ...χμ περισσότερο!

ΥΑΙΝΕΣ ΚΑΠΟΥ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ν' ΑΝΗΚΕΙΣ
ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
εκδόσεις ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ
ΠΑΤΑΚΗ εκδόσεις
ΠΑΤΑΚΗ
Η Μάρθα είναι μια
δεκαεξάχρονη που Ο Γιάννης είναι μό-
από τη μια μέρα λις δεκαπέντε χρό-
στην άλλη καλείται νων, αλλά η ζωή του,
να επιβιώσει δίχως όπως την αφηγεί-
χρήματα και σπίτι ται ένα βράδυ στην
σε μια λεηλατημέ- Ανθή, είναι γεμάτη
νη Αθήνα, η οποία, ανατροπές, που οφεί-
μετά τη Χρεοκοπία, λονται στην ανάγκη
έχει γίνει πεδίο μά- του να ανήκει κάπου.
χης μεταξύ συμμο- Ο ίδιος, όμως, μοιάζει
ριών. Στη διαδρομή να μη χωράει πουθε-
της θα συμβιώσει με αγνώστους, θα παραβιάσει σπίτια, θα νά. Μεγαλωμένος στην Τούμπα, δίπλα στο γήπεδο του ΠΑΟΚ,
66 γνωρίσει συνομηλίκους της που ποτέ δεν είχε φανταστεί με νονό «τρελαμένο παοκτζή», ήταν φυσιολογικό να υποστη-
ότι θα συναναστρεφόταν και, μέσα από μια επώδυνη αλλά ρίζει την ομάδα. Όλα αλλάζουν, όμως, όταν αρχίζει να παίζει ο
απελευθερωτική διαδικασία, θα συνειδητοποιήσει τις αλη- ίδιος μπάλα, στη θέση του τερματοφύλακα. Εκεί διαμορφώνει
θινές ανάγκες της αλλά και τη δύναμη του φύλου της. άποψη («φιλόσοφο της μπάλας» τον αποκαλεί η Ανθή), δια-
Γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση από έναν αφηγη- χωρίζεται από το πλήθος και επιλέγει να ακολουθήσει τον
τή-φάντασμα, η ταυτότητα του οποίου θα αποκαλυφθεί δικό του δρόμο ως αόρατος. Μόνο που η τύχη το φέρνει να
στο τέλος με τον πιο αναπάντεχο τρόπο για την ηρωίδα, το χρειαστεί να πάρει στην πλάτη του ολόκληρη την ομάδα του
μυθιστόρημα πραγματεύεται το ζήτημα της ταυτότητας της σχολείου και παύει να είναι αόρατος. Την ίδια εποχή γνωρίζει
ηρωίδας τόσο ως έφηβης όσο και ως γυναίκας. Αποτελεί τον Αντώνη που, μαζί με την αδερφή του, τον μυεί στον κόσμο
το δεύτερο σκέλος μιας άτυπης τριλογίας, πρώτο μέρος της της ροκ μουσικής. «Τρύπες». Το ποδόσφαιρο παύει να είναι το
οποίας αποτελεί το μυθιστόρημα "Κάπου ν' ανήκεις" (Εκδ. μοναδικό του ενδιαφέρον, οι ορίζοντές του ανοίγουν, αποξε-
Πατάκη, 2010), η οποία εξερευνά το ζήτημα της ταυτότητας νώνεται από τον παλιό του εαυτό και αναζητεί νέα ταυτότη-
στην κρίσιμη εφηβική ηλικία, όπου η εικόνα που έχει ο κα- τα. Μεγαλώνει. Λίγο αργότερα, η οικογένειά του μετακομίζει
θένας για τον εαυτό του υπόκειται σε δεκάδες στρεβλώσεις, στον Πειραιά και αναγκάζεται να πάει σε ένα γυμνάσιο όπου
αποτέλεσμα της επιτακτικής ανάγκης του να ενταχθεί σε όλοι είναι Ολυμπιακοί. Σαν αντίδραση, θα επιλέξει την εύκολη
κάποια υποομάδα του κοινωνικού συνόλου. Μια ιστορία λύση: να ξεχωρίσει μέσω της οπαδικής του ταυτότητας, φτά-
σκληρή, με έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, που νοντας σε άκρα που ποτέ δε θα μπορούσε να φανταστεί. «Δε
έχει για φόντο μια πόλη που εξουσιάζεται απ' αυτούς που χωρούσες πουθενά, Γιάννη – στη Θεσσαλονίκη είχες γίνει ξέ-
χειρίζονται το μαχαίρι και αναγκάζει τους υπόλοιπους να νος κι εδώ, που ήσουν ξένος, αποξενώθηκες από τον ίδιο σου
αρκεστούν στ' απομεινάρια της λείας τους. Να γίνουν ύαι- τον εαυτό...» σχολιάζει η Ανθή. Όταν πια ο Γιάννης φτάνει στον
νες δηλαδή. πάτο, όταν οι ταυτότητες που χρησιμοποιεί προκειμένου να
νιώσει ότι ανήκει κάπου αποδεικνύονται καμένα χαρτιά, όταν
νιώθει άδειο το κορμί του κι άδεια την καρδιά του, αποφασίζει
Ο Φίλιππος Μανδηλαράς γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Έχει να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Το παρελθόν του, όμως,
γράψει πολλά βιβλία για παιδιά μεγάλα και μικρά, ένα μυθιστό-
είναι βαρύ κι οι πράξεις του τον ακολουθούν μέχρι τέλους.
ρημα φαντασίας (Νίκη, ή αυτό που φαίνεται κι αυτό που είναι), μια
Γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με διαρκείς παρεμ-
συλλογή διηγημάτων για νέους (Τα Μπανανόψαρα) και τρία μυθι-
βολές από την Ανθή –την κοπέλα που μόλις έχει γνωρίσει και
στορήματα για εφήβους (Κάπου ν’ ανήκεις, Ύαινες, Ζωή σαν ασαν-
ερωτευτεί ο Γιάννης και η οποία αναλαμβάνει να μας αποκα-
σέρ) τα οποία αποτελούν την Τριλογία του Δρόμου. Εδώ καταγρά-
λύψει το τέλος– το μυθιστόρημα οδηγεί τον αναγνώστη στους
φει λογοτεχνικά αυτό που ζούσε ένας έφηβος την κρίσιμη τριετία
μαιάνδρους της εφηβικής σκέψης, όπου η ανάγκη για ένταξη
2008-2011 όπου η δράση έμοιαζε να έχει μεταφερθεί από τα σα-
λόνια και τις κλειστές παρέες, στους δρόμους και στις πλατείες.
την υπαρξιακή ανάγκη που νιώθει ο έφηβος να αρθρώσει τον
Το Ζωή σαν Ασανσέρ τιμήθηκε με το ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ παιδικού
προσωπικό του λόγο, έξω από σχήματα και ομάδες. Όχημα
βιβλίου 2012 στην κατηγορία εφηβικού-νεανικού βιβλίου.
σ’ αυτή τη σύγκρουση είναι, στην περίπτωση του Γιάννη, το
ποδόσφαιρο, η παοκτζίδικη ταυτότητά του και οι στίχοι (αλλά
Τα τελευταία χρόνια ζει κοντά στη θάλασσα, πολύ μακριά από σε ένα κοινωνικό σύνολο έρχεται συχνά σε σύγκρουση με
και η μουσική) από τις «Τρύπες» (και όχι μόνο).
την Αθήνα, κι είναι πολύ χαρούμενος γι αυτό.