Page 53 - mag_35

¾Í» ÑÅ €¹ÊÅÑϾ ˆÑ¾½ÏÌÖ

http://psyhismos.blogspot.gr/

το υποκείµενο δρα διαφορετικά από την κοινωνία και για και να είναι πάντα αναπο-
κάποιον λόγο δεν µπορεί να υποστηρίξει αυτή την διαφο- τελεσµατικός και αποκαρ-
ρετικότητα, γίνεται µειονοτικό και περιθωριοποιείται. διωµένος. Ένα άλλο πα-
Και δω πρέπει να δούµε την διαφορά µεταξύ µειοψηφίας ράδειγµα κακής σχέσης µε

και µειονότητας. Η πρώτη περίπτωση έχει να κάνει µε το τον χρόνο είναι ότι µπορεί
ότι κάποιος ή κάποια οµάδα αποτελεί τον µικρότερο αριθ- να µην ξεκουράζεται/χα-
µό του συνόλου. Μπορεί όµως να µην αποτελεί µειονότη- λαρώνει πραγµατικά ποτέ,
τα, καθώς η µειονότητα σχετίζεται µε την κακή θέση που λόγω ενοχών από την
έχει κάποιος στην κοινωνία κι όχι µε το αν αποτελεί την αναβλητικότητα ή άλλων
πλειοψηφία ή την µειοψηφία. Παράδειγµα αποτελεί το γυ- αιτιών.
ναικείο φύλο που παρόλο πλειοψηφικό, συνεχίζει να είναι Μία άλλη πτυχή της καλής
µειονοτικό... σχέσης µε τον χρόνο είναι
Στη νεύρωση, ο χρόνος µοιάζει να είναι παγωµένος την αυτό που οι αρχαίοι ονό-

στιγµή του τραύµατος. Παγωµένος µεν, µέσα από απώθη- µαζαν "καιρός" και εµείς
ση δε. Έτσι, υπάρχει µία αέναη επιστροφή στα συναισθή- "ευκαιρία". Λίγοι είναι αυτοί
µατα του τραύµατος, µέσα από επαναλαµβανόµενα µοτί- που καταλαβαίνουν πότε
βα. Το τραύµα, όσο µένει ανεπεξέργαστο και απωθηµένο, είναι η κατάλληλη ευκαιρία
µοιάζει µε τον ιστό της αράχνης που όσο προσπαθεί κα- για να πράξουν κάτι. Αυτή
νείς να ξεφύγει, µέσω της απώθησης, τόσο επιστρέφει συ- η ιδιαίτερη ευαισθησία, 53
νέχεια πράττοντας τα ίδια "λάθη", διαλέγοντας τους ίδιους αυτό το ιδιαίτερο χάρισµα

συντρόφους κλπ. που συνδέεται τόσο µε την
Εκεί όµως που η σχέση µε τον συµβατικό-κοινωνικό και επιτυχία όσο και την ευτυ-
µετρήσιµο χρόνο καταστρέφεται ολοσχερώς είναι η ψύ- χία πολλές φορές, είναι σε
χωση. Και αυτή η ρήξη µε τον κοινωνικό χρόνο ρίχνει πε- άµεση συνάρτηση µε όσα
ρισσότερο τον ψυχωτικό στον αυτισµό (δηλ. στη ναρκισσι- είπαµε παραπάνω. Για-
στική θωράκισή του από τον έξω κόσµο). τί αυτός που αδράττει την
Ο τρόπος που βιώνουµε τον χρόνο είναι υποκειµενικός κι ευκαιρία, αντιλαµβάνεται
έτσι άλλοτε φαίνεται να είναι µακρύτερος και άλλοτε να ότι αυτή δεν θα του έρχεται
περνά χωρίς να το καταλαβαίνουµε. Αυτό φαινεται να σχε- συνέχεια, δεν αναβάλλει

τίζεται µε την διαδικασία της µνήµης, µε το αν υπάρχει, δη- και δεν έχει συµπλέγµατα
λαδή, εγγραφή ή όχι µνηµονικών ιχνών. Αν υπάρχει, τότε που τον κρατούν ακίνητο.
ο χρόνος βιώνεται µακρύτερος και αντίθετα. Έτσι, όταν για Ο Χρόνος (θεότητα των
παράδειγµα πάµε µία εκδροµή και κάνουµε µέσα σε µία αρχαίων Ελλήνων) εµφα-
µέρα πάρα πολλά καινούρια πράγµατα τότε νοιώθουµε ότι νίζεται αρχικά ασώµατος,
είµαστε µέρες σε εκείνο το µέρος. ενώ στην τελική του εκ-
Η σχέση µε τον χρόνο είναι σηµαντική γιατί σχετίζεται µε δοχή ενσαρκώνεται µέσα

την αποτελεσµατικότητα, αφού µέσα σε χρονικά πλαίσια από τον Κρόνο (σύζυγο της
οργανώνουµε τις δραστηριότητές µας. Μία κακή αίσθηση Ρέας) που τρώει τα παιδιά
του χρόνου θα µπορούσε, για παράδειγµα, να κάνει κά- του για να σταµατήσει την
ποιον να φορτώνεται µε περισσότερα από αυτά που µπο- διαδοχή του. Η Ρέα (που
ρεί να φέρει σε πέρας σε µία µέρα και να νοιώθει, αλλά κάνει τον χρόνο να ξανα-