Page 42 - mag_015

ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ

Συνομιλίες

Κύριε, σε αναζήτησα παντού: στις δόξες της γης και τ' ουρανού,

στο μεγαλείο των μητροπόλεων, στων εποχών τα σταυροδρόμια -

κι εσύ περνούσες ταπεινά κι αθόρυβα, στον πιο ακαθόριστο

τη νύχτα, ρεμβασμό μου.

Κύριε, είσαι κρυμμένος πίσω από τόσα αινίγματα, ίσκιους,

σκοτεινές παραβολές - πώς να σε βρω;

Όμως είναι στιγμές που σ' αναγνωρίζω: μια ξαφνική αφθονία

στην καρδιά μου σε προδίνει.

Κύριε μόνο με την σιωπή σε νοιώθουμε. Κάθε ομιλία σε πληγώνει.
42
Κι οι λέξεις μας είναι τα τραύματά σου απ΄όπου, μαζί με το αίμα σου

στάζει και λίγη απεραντοσύνη.

Κύριε, η αμαρτία μου στάθηκε ότι θέλησα να εξιχνιάσω το αίνιγμά σου,

να εισδύσω στο μυστήριό σου

κι έτσι παραπλανήθηκα ο τρελός -

αφού εγώ είμαι το μεγάλο μυστικό σου.

Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988)

από τη συλλογή Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ (1983)