Page 37 - mag_38
P. 37
από το Νικόλα - Αντώνη Πολυκανδριώτη
Ό
λους τους πηγαιμούς τους φέρνει η ανασφάλεια.
Πέρα από ένα σπίτι, πέρα από τη θάλασσα,
εάν δεν έχεις μια αγκαλιά ισορροπείς στη μοναξιά σου,
στην ακροβασία της ανέχειας.
«Γιατί διψάνε τα μάτια μας;
Για ελευθερία!
Ποιος θα επισκεφτεί τις πληγές μας;
Η ελπίδα...»
Παραμιλούσαν μέσα σε μια βάρκα δέκα άνθρωποι.
Στο άκουσμα του βούρδουλα σώπαιναν
και πορφυρώνονταν.
Ο τρίτος κόσμος σαλπάρει σε κόκκινα νερά.
Ο Νικόλας - Αντώνης Δεν έφτασε ακόμη η Δύση.
Πολυκανδριώτης Ένας από τους δέκα ξεψύχησε. 37
γεννήθηκε το 2000,
φοιτά στο Καλλιτεχνι- Τον έδεσαν και τον πέταξαν στο βυθό.
κό Γυμνάσιο Γέρακα Τη Δύση τη φέρνει πάντα νωρίτερα ο άνθρωπος.
κι ονειρεύεται ένα Σε τέτοιες περιπτώσεις αναπνέει το συμφέρον.
αύριο γεμάτο τέχνη…
Αν σώσεις έναν από δαύτους
θα αναγνωρίσουν την ανθρωπιά σου.
Αν σου ζητήσουν να ομολογήσεις
θα πεις ότι τους πήρες τις αρρώστιες
και όχι, δεν τους έδιωξες από τη γη τους.
Άλλωστε στάχυα έχεις κι εσύ, αυτά να πεις.
Το δελτίο των ειδήσεων αναγγέλλει
το θάνατο των δέκα ανθρώπων.
Ποιος πρώτος; Ποιος δεύτερος; Ποιος τρίτος κόσμος;
Όλα τα διαχωρίζει το ζόρι της απληστίας.
Κι όπως βολεύει μερικούς.
Συλλυπητήρια στις οικογένειες των προσφύγων.
