Page 22 - mag_41

ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ...

Άνθρωποι...

Τελικά όσο κι αν με τρομάζει είμαι υποχρεωμένη να το παραδε-

χτώ. Ναι υπάρχουν άθλιοι άνθρωποι. Άνθρωποι – κτήνη, άνθρω-

ποι – κανίβαλοι, άνθρωποι – κελύφη, άνθρωποι – ζόμπι. Άνθρω-

ποι που αποκεφαλίζουν ηλικιωμένους επιστήμονες, κρίνοντάς τους

ένοχους για το ειδεχθές έγκλημα «της λατρείας των ειδώλων».
Πνίγουν παιδιά με ήσυχη τη συνείδησή τους κρίνοντάς τα ένοχα για

22 το έγκλημα της «λαθρομετανάστευσης». Σκοτώνουν λιοντάρια για
να τα ταριχεύσουν και να τα διατηρήσουν ως τρόπαια κυνηγιού στο

σπίτι τους. Πλουτίζουν πουλώντας όπλα, ναρκωτικά, γυναίκες προς

εκμετάλλευση και συνανθρώπους τους για δούλους. Επιβιώνουν σαν

παράσιτα, τα οποία τρέφονται με το αίμα και την ενέργεια άλλων.

Επικαλούνται την "ιδεολογία" τους την "πίστη" τους και ότι άλλο

μπορεί να φανταστεί κανείς, για να ντύσουν την παράλογη, ωμή,

εκδικητική και σαδιστική τους φύση με τον μανδύα της "λογικής".
Ζουν ανάμεσά μας και είναι πολλοί. Δεν ξέρω αν είναι οι περισσό-

τεροι. Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει μια αντίφαση στη μνημειώδη

δήλωση του Βολταίρου, ενός από τους σημαντικότερους γάλλους

φιλόσοφους και διαφωτιστές: «Διαφωνώ με ό,τι λες αλλά θα υπερα-

σπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Στον αντίποδα

του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου το οποίο τέθηκε ως ένα

από τα βασικά ζητούμενα της εποχής του ευρωπαϊκού διαφωτισμού,
στέκει αμείλικτο και βασανιστικό το ερώτημα: Αν η άποψή σου, την

οποία θα υπερασπιστώ εγώ μέχρι θανάτου είναι «δεν θέλω εσύ να

έχεις άποψη» ή ακόμα χειρότερα «δεν θέλω να υπάρχεις, εσύ που