Page 38 - mag_39

ΡωγΜΕσ ΦωΤΟσ

Εδώ θα σταθώ

Λιγόστεψε το φως,

χαμήλωσε ο ουρανός το πρόσωπό του,

κρεμάστηκε το φεγγάρι μεσίστιο
στον ιστό των ματιών μου

Στο στήθος μου κατοικεί ένα πουλί,

αλαφιασμένο, χωρίς φτερά και κράζει
Μοιάζω του Σίσυφου,
38 φορτωμένος μια πέτρα

να τη στηρίξω προσπαθώ στην κορυφή,

μα όλο κατρακυλά

Εδώ θα σταθώ,

σε τούτη την πέτρα,

στην πέτρα που με γέννησε
Αγωνιώντας για του ανθρώπου τις ρωγμές,
λουσμένος ιδρώτα, φορτωμένος μνήμες

Σηκώνοντας το βάρος της νυκτός

Εξουσιάζοντας τη θέληση κι ανάβοντας φωτιές

Εδώ θα σταθώ,

με το αγκάθι στο στήθος μου σφηνωμένο,

άγρυπνος μες στο σκότος που με περιβάλλει,
γυμνός από λάμψη – σαν φλόγα ασχημάτιστη,
όρθιος πάνω στον σταυρό,

καταρρίπτοντας με όνειρα τους εφιάλτες