Page 25 - mag_39

της Christine

christina.micheli

ανυπεράσπιστα νεογνά. Πέρασε ο καιρός και πες-πες οι φίλοι, να και το
αετίσιο φτέρωμα, με το μυαλό της (όσο από αυτό μπορεί να έχει μια

καρακάξα) άρχισε να πιστεύει πως πραγματικά ήταν αετός. Άρχισε να
ψάχνει για αετοφωλιές με την ελπίδα ότι θα συναντούσε τα αρχοντικά

πουλιά για να ζήσει μαζί τους. Η αναζήτησή της την έβγαλε πάνω σ’
ένα ψηλό βράχο, σε μια φωλιά από την οποία έλειπαν οι ένοικοι, λόγω

αναζήτησης τροφής για τα μικρά τους. Είδε τα αετόπουλα και τόσο
πολύ πίστευε πως ήταν αετός, που συγκράτησε την ενόρμησή της να τους

φάει τα μάτια (όπως συνηθίζουν οι καρακάξες). Κάθισε φτιασιδωμένη
δίπλα τους, έτοιμη να τα περιθάλψει, τα καημένα, πόσο τα λυπήθηκε

που ήταν μοναχά τους. Πρώτος γύρισε στη φωλιά ο αρσενικός αετός,
κουρασμένος από το ολοήμερο κυνήγι και λίγο απογοητευμένος γιατί

το αποτέλεσμα του δεν ανταποκρινόταν ούτε στις δυνατότητες, ούτε στις
προσδοκίες του. Ζαλισμένος όπως ήταν, μπερδεύτηκε με το αλλόκοτο

πλάσμα που καθόταν δίπλα στη φωλιά και έμεινε για λίγο μαζί του, να
το αξιολογήσει. Κάποτε γύρισε το θηλυκό με τα αποκτήματα του κυνη- 25

γιού, ένα μεγάλο φίδι, καταχαρούμενο που είχε καταφέρει να το σκο-
τώσει χωρίς να τραυματιστεί το ίδιο. Το ζευγάρι, επειδή είχε καιρό να

συναντηθεί (συνήθως έβγαινε ο ένας για κυνήγι κι ο άλλος έμενε στη

φωλιά και το ανάποδο), πέρασε μια στιγμή αμηχανίας και σαστιμάρας,
κοιτώντας τη «θέλωναγίνωαετός» καρακάξα μέχρι να καταλάβουν τι
ήταν και τι ήθελε. Κι επειδή γνώριζαν την αηδιαστική έξη της να τρέ-

φεται με τα μάτια νεοσσών, την πέταξαν κάτω από το βράχο, εγκαί-
ρως, προτού προλάβει να τραυματίσει θανάσιμα τα αετόπουλα. Εκείνη

γύρισε απογοητευμένη στους φίλους της για παρηγοριά και όπως έκανε
πάντα, συνέχισε να εξαπολύει επιθέσεις σε φωλιές, κρυμμένη, γιατί ως

γνωστόν οι καρακάξες δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το θάρρος να κά-
νουν ό, τι κάνουν στα φανερά. Ο αφηγητής της ιστορίας μου, που έτυχε

να ζει λίγο παράμερα στο δάσος, σχολίασε στο τέλος της: «το γουρούνι
κι αν τη μούρη του κόψεις πάλι θα σκάβει». Εγώ που την άκουσα και

σας τη μεταφέρω, σκέφτομαι πως μέσα στην παραζάλη της, η καρακάξα
δεν αντιλαμβάνεται ότι τα νυκτόβια τρωκτικά, δεν έχουν μπέσα και αν

συνεχίσει να ζει μαζί τους και κατά αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να έχει
στο νου της μη γίνει από «επιστήθια φίλη», το δείπνο τους!

Christine