Page 27 - mag_43
P. 27
του Aλέξανδρου Αραμπατζή l
Αλλά τώρα που έχω μουν να με νουθετούν νονική, με πλήθος φί-
εκτεθεί ανεπανόρθω- η μάνα μου, οι δάσκα- λους ν' αλληλογραφούν
τα με τα ανεκδιήγητα λοι κι όλο το συγγενο- μαζί μου, να μου ταχυ-
καμώματά μου, μέμ- λόι, βρήκα το πρώτο δρομούν αποξηραμένα
φομαι την ελαφρο- μου καταφύγιο σ' ένα άνθη, διαφημιστικούς
μυαλιά μου. Kαταλο- κοτέτσι που διαμόρφω- αναπτήρες, κολακευτι-
γίζω αποκλειστικά και σα κατάλληλα σε ανά- κά στιχάκια από σαχλο-
μόνον στον εαυτό μου κτορο. Εκεί δεχόμουν ποιήματα, να με φιλο-
την ευθύνη για τον κα- αναρίθμητους φίλους, δωρούν με φρούτα και
ταιγισμό των αβαθών αρκετούς εστεμμένους, λαχανικά και το κυριό-
σκέψεων που σφυροκο- και τα ανακτορικά μου τερο! α, ναι, το κυριό-
πούν τα λεπτά τοιχώμα- όργια έγιναν τόσο ξα- τερο! να απαιτούν από
τα του εγκεφαλικού μου κουστά που ένας γνω- τον εκάστοτε Υπουργό
φλοιού, όπερ σημαίνει στός κουτσομπόλης Πολιτισμού να μου χο-
ότι ο καημενούλης μου έγραψε κάποτε ότι οι ρηγήσει πάραυτα μια
ψωροφλοιός μοιάζει εικόνες στο πάτωμα συ- αξιοπρεπή τιμητική σύ-
ήδη με διάφανο περιτύ- νέθεταν έναν τεράστιο νταξη λογοτέχνη. Και το 27
λιγμα από σκωροφαγω- φρουτόκηπο από οπτα- συγκινητικότερο! α, ναι,
μένες πέτσες πρόβειου σίες. Δεν περηφανεύο- το συγκινητικότερο! να
γιαουρτιού. μαι για τίποτα, δικαιού- με υποστηρίζουν τόσο
Όπερ, επίσης σημαί- μαι να περιφρονώ μόνο θερμά σα να ήμουνα ο
νει, ότι δεν έχω λόγια τους περιφρονητές μου, γιόκας τους στη ξενη-
να διηγηθώ το παρελ- κι επειδή γεννήθηκα τειά. Εγώ πάντως φρό-
θόν μου. Από το πα- σε άλλο άστρο θα είχα ντιζα να ανταποδίδω
ρελθόν κουβαλάω μαζί πολλά να πω για τις αυτήν την θέρμη με το
μου μόνο φθηνά μπι- προγενέθλιες εμπειρί- να ζητάω από τους κα-
χλιμπίδια κι όχι ακριβά ες μου, εάν φυσικά πί- λούς μου φίλους δα-
κοσμήματα, μια φθηνο- στευα ότι θα βρισκόταν νεικά (εννοείται κι αγύ-
πραμάτεια δηλαδή που έστω κι ένας ευήθης να ριστα): παράξενο! μα,
τη στοίβαξα μέσα σε τις πιστέψει. ναι, παράξενο! πολλοί
κάσες από μπίρες. Τι τα Εντάξει, πολλά από δεν λέγανε όχι, αλλά
θες, τι τα γυρεύεις, τα αυτά θα μπορούσαν να φρονώ ότι η πείρα της
είπα, από μικρός ήμουν γίνουν πιστευτά, ξέρω ζωής θα έπρεπε να τους
ένας παλιοντενεκές, όμως ότι κανείς δεν θα έχει διδάξει να είναι πιο
ένας ψιλοτσαρλατάνος. τα πιστέψει. Κανείς δεν προσεκτικοί (τουλάχι-
Όταν τόσκασα από το θα πιστέψει, λογουχά- στον μ' εμένα!).
σπίτι μου γιατί βαριό- ρη, ότι έζησα ζωή κα- Όταν κατέβηκα στην
