Page 66 - mag_45
P. 66
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Πρώτη Αυγή
Κάτι τέτοια βράδια που δυνα- νης φωτιάς κάτω από στρώμα στάχτης.
τός ο βοριάς παγώνει τις πέ- Σκαλίζει με το σίδερο τα μισοπεθαμένα
66 τρες και πέφτει πυκνή βροχή κάρβουνα κι αυτά φωτίζουν απότομα
το σκοτάδι. Ακόμα και η παντοδύναμη
μένει δίχως ύπνο. Ακούει το φωτιά θέλει να της δώσεις τη σημασία
νερό να μουσκεύει με ορμή που της αξίζει, σκέφτεται. Να τη χαϊ-
το σπίτι απ’ έξω. Μα μέσα εί- δέψεις, να την ταΐσεις, να της δώσεις
ναι στεγνά και ζεστά. Όπως ανάσα. Αλλιώς πεθαίνει. Κι αν αφήσεις
κάθε αγκαλιά που μέσα της τη φωτιά να πεθάνει, τι να κάνεις μετά
σε κλείνει και κουρνιάζεις. τις στάχτες; Ρίχνει ένα κούτσουρο ελιάς
κι αυτό αρχίζει να τριζοβολά, καθώς
Της δίνει ένα φιλί στο μέτωπο. Εκείνη το γλύφουν οι φλόγες. Σκιές αρχίζουν
ανασαίνει ήρεμα καθώς κοιμάται. Για χορό πάνω στους τοίχους…
λίγες στιγμές την κοιτά με στοργικά μά- Στέκεται μπροστά στο παράθυρο, με μια
τια. Έπειτα βγαίνει από τη φωλιά του κούπα ζεστό δίκταμο στις χούφτες. Η
κρεβατιού και τη σκεπάζει, κλείνοντας κάμαρα μοσχοβολά αρωματικό χαρμάνι
με φροντίδα τις τρύπες και τις χαραμά- από βουνίσιο βότανο, μέλι και φλο-
δες, να κρατήσει τη ζέστη από τα σώμα- γισμένο ξύλο. Ένας ξερός κρότος από
τά τους γύρω απ’ το δικό της. Ξυπνά τις κεραυνό τον σαστίζει και τον ανησυχεί.
παντόφλες που έχουν χαθεί μέσα στα Πιότερο η καλή του μην ξυπνήσει…
παχιά χνούδια του χαλιού. Στεκόταν πάντα γοητευμένος από τη
Το τζάκι ακόμα ζεστό. Όχι πυρωμένο, δύναμη μιας καταιγίδας. Διστάζει να πι-
μα ζεστό. Κόκκινα πετράδια κοιμισμέ- στέψει με την καρδιά στο μυστήριο του
