Page 108 - mag_46
P. 108
ΜΙΚΡΕσ ΙσΤΟΡΙΕσ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΜΕ ΤΟ
…ΜΟΝΟΛΟΓΟ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ»
...Είναι το πιο γλυκό φορά, όταν η ψυχή σου πεις;
δάκρυ αν θα του έδι- φτερουγίζει στους ανέ- Πόσες εικόνες θα ζω-
νες γεύση στα χείλη κι’ μους αυτής της πνοής γραφίσεις στο μυαλό
ακόμη κι διαδρομή του και ανέμελα δυναμώ- μου, ώστε την απόλυτη
από τα βλέφαρα μέχρι νεις τους ήχους για ν’ περιγραφή του να πα-
το στόμα, σαν σταγόνα αγκαλιάσεις κάθε στίξη ρουσιάσεις, στ’ οπτικό
θλίψης, έχει τη δική του και τελεία τους! κύτταρο των οφθαλ-
γευσιγνωσία καθώς …Είναι τα κύματα της μών μου…!
η πορεία του χαράζει θάλασσας που γορ- Θαρρείς πως δεν έχω
όλα τα σταυροδρόμια γόνες ξεπροβάλλουν καταλάβει τι μου διη-
του προσώπου μέχρι στους ωκεανούς τους γείστε τόση ώρα;
να φτάσει στον τελικό και με τις σειρήνες Τούτο το φτερούγισμα
προορισμό και να πά- τους, σε ταξιδεύουν σε νομίζεις, πως δεν έχει
ρει την νοστιμάδα της λιμάνια και ωκεανούς κελαηδήσει ποτέ στην
γλύκας! με νυχτερινούς Πανσέ- δική μου καρδιά κι
...Είναι εκείνη η αγω- ληνους και ρομαντικά πεταλούδες δεν έχουν
108 νία να διασχίσεις τα ξημερώματα στο χά- κάνει σεργιάνι στο στο-
σύννεφα μέσα από ραμα των πλοίων της μάχι μου;
καταιγίδες, αστραπές καρδιάς σου, απομα- Όμορφα τα λες και
και βροντές που τα κρυσμένο από τσουνά- μεταφέρεις το νου μου
ντεσιμπέλ της καρδιάς μια και μποφόρια! σε αυτό το συναίσθη-
σου αυξάνουν, όμως …Είναι ένας βαθύς μα που όποιος δεν το
δεν σταματούν να αναστεναγμός, δυο έζησε απλά δεν έζησε…
επιμένουν στην ταχύ- γράμματα, μια λέξη, που όποιος δεν το γεύ-
τατα του ανέμου αρκεί ένα αχ… που από μέσα τηκε απλά δεν γεύτηκε
να ολοκληρώσουν σου βγαίνει όταν ο τίποτα ακόμα… κι’ αν
τη λαχτάρα τους ως νους σου τρέχει σαν δεν το γνώρισα δεν
συναισθήματα και ν’ μαραθωνοδρόμος στα το συνάντησα δεν το
αγγίξουν το τέλμα της μονοπάτια του χωρίς βρήκα πουθενά τούτο
επιθυμίας! να φοβάται την ήττα, δεν σημαίνει κάτι, απλά
...Είναι κάτι μελωδίες χωρίς να δειλιάζει η ώρα του δευτερολέ-
που τα δάχτυλα πάνω μπροστά στα εμπόδια, πτου για το μοιραίο και
στις νότες αφήνουν και χωρίς να σκοντάφτει ακραίο αυτό αίσθημα
σε συνδυασμό με λέ- στα δύσκολα κατατόπια δεν ήρθε ακόμα και
ξεις, δίστιχα και στρο- της πορείας του προς στους δρόμους της
φές μετατρέπουν τις εκείνο το άγνωστο μα ζωής βαδίζει, ώστε σε
σκέψεις σου σε κομ- τόσο γνώριμο αχ! κάποιο απρόσμενο στε-
μάτια που ακούς κάθε Έχεις κι’ άλλα να μου νό της να έρθει αντιμέ-
