Page 103 - mag_46

της Ελένης Παναγιώτου

Ο Μάνος. Αλλάζοντας μόνο το άλφα με ένα ολοστρόγγυλο όμικρον γίνεται
"μόνος". Μάνος ο μόνος.

Μοναχικός με ένα υπέροχο παιδικό χαμόγελο και δυο μάτια που γνώρι-

σαν όσα τα δικά μας, ίσως, ποτέ δεν συναντήσουν. Είχε αποφασίσει πως δεν

χωρούσε πουθενά. Ούτε στα 100 τετραγωνικά της κρυψώνας του, ούτε στον

ουρανό που σκεπάζει τη διαδρομή σπίτι-δουλειά και το αντίστροφο.

σαν έκλεισε τα 18 του χρόνια αγόρασε δειλά εκείνο το κομμάτι χαρτί που του

προκαλούσε κάτι σαν παραισθήσεις. σαν το κοιτούσε με μισοκλεισμένα μάτια
νόμιζε πως σχηματίζονταν η λέξη ελευθερία.

Αυτό ήταν! σε λίγο θα προσγειωνόταν στη Βαρκελώνη. Θεέ μου, νόμιζε ότι

θα εκτιναχθεί η καρδιά του σαν πυροτέχνημα. Μόνος σε μια πόλη άγνωστη,

με ανθρώπους που δεν θα ξανασυναντούσε και κατάλαβε πως για πρώτη

φορά ήταν ο εαυτός του και ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει την αίσθηση της

ελευθερίας. Ποτέ δεν είχε καταλάβει πως η ελευθερία είναι μια ανατριχίλα που 103
διαπερνά κάθε εκατοστό του σώματος σου και τα πνευμόνια σου γεμίζουν με

τόσο οξυγόνο που θαρρείς πως αναπνέεις σαν να γεννήθηκες μόλις σήμερα.

Ένιωθε πως ανακάλυψε το νόημα της ζωής. Τουλάχιστον της δικής του.

Μόνος με μια βαλίτσα που χωρούσε σχεδόν όλη του την περιουσία χωρίς

φόβο κανέναν όπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι πως τάχα θα πέσει το αεροπλά-

νο κι ο κόσμος θα χάσει μια σημαντική προσωπικότητα.

κι έτσι... Βαρκελώνη, λισαβόνα, Παρίσι, λυών, Άμστερνταμ, Ζυρίχη, Βρυξέλλες,
Αμβούργο, Βερολίνο, Βιέννη, κωνσταντινούπολη, Άμπου Ντάμπι, Μπανγκόκ,

Πεκίνο... και πόσες άλλες πόλεις της αιωρούμενης σφαίρας στο άπειρο, του

δίδαξαν πως ελεύθερος είναι όποιος τολμά, άνθρωπος λέγεται μόνο εκείνος

που σέβεται τον άνθρωπο και πως το σπίτι δεν έχει τοίχους χτισμένους με

στερεότυπα. Αν τελικά η ζωή είναι ταξίδι δεν πρέπει ποτέ να μείνεις στάσι-

μος. Όσο προχωράς θα υπάρχει πάντα το παρακάτω, αρκεί να αντέχεις την
Μάνος ο μόνος εξερεύνηση, αρκεί να ξέρεις να αποτυπώνεις μέσα σου τις αναμνήσεις και ν΄

αφήνεις λίγο χώρο για το καινούριο, ακόμα κι αν το ταξίδι είναι δυό στιγμές

κλείνοντας τα μάτια.