Page 56 - mag_47
P. 56
ΜIKΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ
ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
69, και να θυμάστε ότι δαιμόνια και να δένει αδέσποτο σκυλί που
η θεία σας είναι μια θηλιές σε γρουσούζι- ψάχνει για κόκαλο και
ηλικιωμένη με μου- κα πάθη. Δηλαδή, σα βρίσκει τενεκεδάκια
στάκι, για να μην την να λέμε, όπου φτωχός από κονσέρβες. Από
μπερδέψετε και φιλή- κι η μοίρα του, όπου τη λύσσα του δαγκώ-
σετε κατά λάθος καμιά ψειριάρης κι η ψείρα νει τα τενεκεδάκια και
τυχαία περαστική στον του. Φοράει κανείς το κόβει τη γλώσσα του.
δρόμο κι αρπάξετε ρούχο της δυστυχίας, Μόλις εχθές ανακάλυ-
καμιά γερή τσαντιά όπως φοράει και τα πτα χάρες στον εαυτό
στα καλά καθούμενα. κουρέλια του παλιά- μου που καμάρωνα
΄Εχετε καμιά απορία; τσου: και στις δυο να διαθέτω, ήτοι:
χε, χε αν κι εδώ που περιπτώσεις οι άλλοι μια κάποια πονηριά
τα λέμε από δω και θα γελάσουν μαζί του. κατεργάρη, ευλυγισία
πέρα όλο απορίες θα “Συγγνώμη, μονολο- στο παίξιμο του μα-
έχετε, χα, χα, χα, κα- γείτε κύριε;” με ρω- τιού, εύστροφες πα-
ταλαβαίνετε τι εννοώ, τάει απορημένη μια ρεκβάσεις σε σαχλές
χιούμορ”
56 νεαρή νοσοκόμα με συζητήσεις. Κι είχα
Ξαναπάγωσα. ρύγχος μυρμηγκοφά- ανακαλύψει πολλές
Δηλαδή, εγώ τώρα γου “ Έχω μια μικρή χάρες στον εαυτό μου,
να κλάψω ή να γελά- κουβεντούλα με τον αλλά οι περισσότερες
σω; Διότι εάν κλά- εαυτό μου, δεσποινίς, αποδείχθηκε πως ήταν
ψω θα φανώ δειλός, και παρακαλώ, δεν περιττές κι αναποτε-
εάν όμως γελάσω είναι ευγενικό να μας λεσματικές. Τώρα,
θα φανώ ανόητος, διακόπτετε”, απαντώ χάρη στις εγκεφαλικές
ένας σαχλός που αυστηρά. Ανάβω τσι- μου αλλοιώσεις θα
δεν έχει συναίσθηση γάρο, φτύνω στο λείο ανακαλύψω, φαντά-
της κατάστασής του. πάτωμα, πετάει ο νους ζομαι, καινούργιες
Εντάξει, μωρέ, λέω μου μακριά. Το μέλ- χάρες, θα πλουτίσω
μέσα μου, αυτός ο λον εκκολάπτει προ- τη γκάμα μου με νέες
αγύρτης που ήμουν, σμονές, οι προσμονές κατακτήσεις. Θα απο-
δεν μπορεί παρά να εκκολάπτουν αγωνίες: λαμβάνω τη τρέλα μου
έχει τη μοίρα ενός κανένας θνητός δεν ή την άνοιά μου, όπως
αγύρτη. Κουβαλούσα έζησε το μέλλον που απολαμβάνω και την
μαζί μου μέχρι τώρα του ανήκει, γιατί το τούρτα σοκολάτα.
μια ανόητη άπραγη μέλλον ανήκει μόνο Αχ, θα κλάψουν μάνες
τύχη που κατόρθωνε στους θεούς. Οσο- και μανούλες, θα κλά-
να αιχμαλωτίζει στον νούπω, λοιπόν, νάμαι ψουν και τα ορφανά
δρόμο της μόνο κακά καλαμιά στον κάμπο, θα κλάψουνε μαζί κι
