Page 54 - mag_47

ΜIKΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ

ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

ςτενός διάδρομος, Τώρα, τι διάολο, μου που βρίσκομαι.”

λείο πάτωμα, σιγή συμβαίνει; Τι ζητάω “Καλώς τον”, είπε ο
τρομακτική, θλιβερό εδώ πέρα; Μπροστά καθηγητής, “ε, λοι-

54 φως, οσμή φαρμα- μου ένας στενός διά- πόν; τώρα που το κα-
κείου: βρίσκομαι δρομος, ένα λείο πά- λοσκέφτομαι, μήπως
άραγε σε σανατό- τωμα, σιγή τρομακτι- κι εγώ θυμάμαι ποιος
ριο ή σε φυλακή; κή, ένα θλιβερό φως, είμαι και που βρίσκο-

Ξύπνησα με άγριο α ναι, και μια ανυ- μαι, χα,χα,χα, κατα-
πονοκέφαλο κι ένα πόφορη οσμή φαρ- λαβαίνετε τι εννοώ,
άγριο κοπάδι αλλό- μακείου. Μία ωραία χιούμορ!”

κοτες σκέψεις πο- φανταιζί ξανθιά πενη- “Κύριε καθηγητά, επει-
δοπατεί το κρανίο ντάρα με στολή νοσο- δή εγώ ασφαλώς δεν
μου. Δεν ξέρω τι κόμας με σέρνει από μπορώ να σας δια-

να κάνω, τα μάγου- το μπράτσο. φωτίσω, μήπως εσείς
λά μου πυρώνουν, “Παρακαλώ, περάστε, τουλάχιστον , ως επι-
η μύτη μου στάζει. κύριο κατιγκιτί περι- στήμων, θα μπορού-

Όσο μπορώ να θυ- μένει εσάς”. σατε να με διαφωτίσε-
μάμαι τον εαυτό τε;”
μου, ήμουν ένας Ο καθηγητής ήταν “Αχ, αγαπητέ μου

αρκετά έξυπνος άν- ένας ψηλός ψαρομάλ- φίλε, αγαπητέ μου
δρας, στιβαρός, λης τύπος με τσιμπούκι φίλε, αγαπητέ μου...”
μορφωμένος, καλ- στο στόμα.

λιεργημένος, με “Κύριε καθηγητά, κα- “Παρακαλώ”
χιούμορ, με χαμό- ταρχήν δεν θυμάμαι “…φίλε. Πάντα πί-
γελο, με προοπτική. ούτε ποιος είμαι, ούτε στευα, αγαπητέ, πως