Page 21 - mag_47

της Christine

christina.micheli

τους αδιάφορους και τους απαθείς απανταχού της γης, να αποτελέ-

σετε ένα νέο είδος, απαλλαγμένο από εθνικά ή φυλετικά χαρακτη-

ριστικά με μοναδικό κοινό την ψυχική διάθεση για βία, τη δίψα για

εξουσία. Μήπως έτσι ξεχωρίσει η ήρα από το στάχυ, να ξεχωρίσει

όχι ο Αμερικανός από τον Ιρακινό, ο Έλληνας από το Γερμανό, ο Ιν-

δουιστής από το Χριστιανό, αλλά ο άνθρωπος από τον μισάνθρωπο.

Για να ενωθούμε κι εμείς οι «άλλοι», που η ψυχή μας πονάει από 21

την ομορφιά του βυθού των θαλασσών και συγκινείται όταν χαζεύει
τ’ άστρα να κρέμονται, φωτάκια λαμπερά, στο στερέωμα. Εμείς που

βλέπουμε θαύματα σε κάθε λουλούδι όταν ανθίζει, σε κάθε πηγή

όσο αναβλύζει, σε κάθε πορφυρό δειλινό, σε κάθε αυγή είτε χρυσή

είτε γκρίζα, σε κάθε γλυκιά δοξαριά βιολιού, σε κάθε βλέμμα κα-

θαρό κι ατόφιο σε κάθε γέλιο ανεπιτήδευτο. Εμείς που θέλουμε να

συνεχίσουν να ζουν στον πλανήτη όλα τα υπέροχα πλάσματά του, τα

δελφίνια, οι φάλαινες, οι αρκούδες, οι χελώνες, οι ζέβρες, οι καρ-
δερίνες, οι αντιλόπες, οι λύκοι και τα παιδιά με τα λαμπερά τους

μάτια, όποιο χρώμα κι αν έχει το δέρμα τους. Εμείς που νιώθουμε

ότι δεν κληρονομήσαμε τη γη, μα πως θα την κληροδοτήσουμε και

θέλουμε να της φερόμαστε ανάλογα. Εμείς που αν καταφέρουμε να

επιβιώσουμε και δεν μας εξοντώσετε κυριολεκτικά ή μεταφορικά

αναζητούμε το νόημα της ύπαρξης όχι στο ρήμα «έχω», αλλά στο

ρήμα «είμαι»…

Christine