Page 20 - mag_47

ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ...

ΑΝΟΙΞΗ

Γέμισε ο τόπος άνοιξη. Βολβοί σε χειμέρια νάρκη ανατέλλουν δειλά

και ξεδιπλώνονται όλο χάρη φορώντας σκουφιά σε όλα τα μεγέθη

και χρώματα. Νωρίς φέτος ντύθηκαν οι αμυγδαλιές και μαζί τους

στολίστηκαν τα χωράφια με νάρκισσους και κρινάκια και κάτι άλλα
μωβ λουλουδάκια που δεν ξέρω πως τα λένε, μα είναι τόσο όμορ-

φα. Άραγε πως είναι η άνοιξη στη Συρία; Πως είναι η άνοιξη μέσα
20 σε καπνισμένες και βομβαρδισμένες πόλεις; Υπάρχουν κι εκεί αμυ-

γδαλιές με λευκά ανθάκια να σκορπίζουν τα πέταλα τους; Φτάνει η
αύρα της στο Αιγαίο να παρηγορήσει όλους όσoι έχουν φορέσει στην

ελπίδα τους ένα πορτοκαλί σωσίβιο; Κι εσείς εντεταλμένοι λυσσα-

σμένοι όλων των φυλών και των εποχών είτε σας έλεγαν σταυροφό-

ρους, είτε ναζιστές, είτε αποικιοκράτες, πόσο μίσος έχουν σταλάξει

στην ψυχή σας; Πόσο σκοτάδι στα μάτια σας και χαίρεστε μόνο το

μαύρο χρώμα, δε βλέπετε ούτε γαλανό μήτε πράσινο, και μόνο τη

μυρωδιά του φόβου και του αίματος αναγνωρίζετε. Σας συγκινεί η
οσμή και η γλιτσιασμένη υφή του πετρελαίου, η μουσική την οποία

λατρεύετε είναι οι ριπές των όπλων κι οι εκρήξεις των όλμων, σας

ανακουφίζει ο κουρνιαχτός, θρέφεστε από τα δάκρυα και τον πόνο

των συνανθρώπων σας, τους οποίους δε βλέπετε όπως είναι αλλά

σαν κάτι άλλο, δεν ξέρω τι ακριβώς. Εσείς οι πραγματικά δαιμονι-

σμένοι όλου του χρόνου και του κόσμου, είτε σας λένε τζιχαντιστές

είτε ιεροεξεταστές, εσείς που δεν θα μπορούσατε να είστε πιο μακριά

από το Θεό στον οποίο δήθεν πιστεύετε… Ενωθείτε. Ενωθείτε με