Page 9 - mag_48

της Κυριακής Αιλιανού
Μάνα… δεν ήθελα… Πώς να χορέψω;
Από τότε που είχες να με δεις και να σε
δω… «εδώ κανείς δεν τραγουδά, κα-
νένας δε χορεύει» πια. Είμαστε όλοι
αγάλματα. Ριγμένα σ' ένα χωράφι και
περιμένουμε τους αιώνες να μας ανα-
στήσουν.
Προχθές, συνάντησα το Χριστό στο
δρόμο… τυχαία! Είχε αγκαλιά ένα παι-
δί που όποιον έβλεπε το φώναζε Ιούδα.
Δεν ξέρω γιατί. Ίσως, εσείς, με βοηθή-
σετε να καταλάβω.
Την Κυριακή Aιλιανού
την ακούμε κάθε απόγευμα
16:00 -18:00
από το www.toradiofono.gr
Κι έχω και το σκυλί μου που αλυχτά τον
τελευταίο καιρό, όχι μόνο τα βράδια.
Άσε μωρέ… θα ακούσω το τραγούδι
που αγαπώ να λέω συχνά, μπας και κά-
ποιος με χαϊδέψει απόψε κι ημερέψω:
«…Γιατί οι άνθρωποι τόσο μικροί, γιατί
η αγάπη να ’χει τέλος στη ζωή, γιατί οι
άνθρωποι τόσο πικροί κι εγώ κι εσύ, κι
εγώ κι εσύ τόσο μικροί…»
Καληνύχτα καρδιές μου…
ΚυριαΚη αιλιανΟυ
9