Page 34 - mag_48
P. 34
ΤΑ λΟγΙΑ ΕΝΟσ πΟΙηΤη
ΗΡΩΕΣ…
Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ήρωες…
ήρωες, όπως εκείνους τους αθάνατους πολεμιστές στα βουνά της Αλβανίας,
τον Οκτώβρη του 1940.
Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ήρωες…
διάβασα για τους αγώνες τους, για τον αντίλαλο της παλικαριάς τους
και τον απόηχο του θανάτου τους…
Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ήρωες…
πρόλαβα την ελευθερία που ήταν μητέρα τους κι αυτήν υπερασπίστηκαν
όσοι ανέβηκαν στην περιωπή της λέξεως Ήρωας…
34 Στη ζωή μου, δε μου έμαθαν να είμαι ήρωας…
ωστόσο, ανακάλυψα τη διαδικασία μέσα από το κλάμα ενός νεογέννητου μωρού.
Στη ζωή μου, δεν μου έμαθαν να τιμώ τους ήρωες…
φοβάμαι ακόμα και να συζητήσω για τον πόλεμο, πατέρας κακοήθης των ηρώων αυτός.
Στη ζωή μου, δε μου έμαθαν την αλήθεια για τους ήρωες…
πως πρέπει να έχεις έτοιμο μέσα σου ένα γιγάντιο Όχι,
αν θέλεις να ζήσουν τα Ναι τους οι επόμενες γενιές.
Στη ζωή μου, ξέρω ότι ποτέ δε θα γίνω ήρωας…
Τα πεδία των δικών μου επιχειρήσεων θα είναι μακριά από τα βουνά και τους
προμαχώνες. Όπλα μου θα είναι η ειρήνη και σφαίρες μου η αγάπη και η αλληλεγγύη.
Τέτοιου είδους παρελάσεις ζωής είναι χρέος προς την πατρίδα και τον συνάνθρωπο.
Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ήρωες…
όχι ακόμα… δεν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου… άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά να βγει
ακόμα ένα αστέρι στον ουρανό… κι αν πέσει και χαθεί το φως του για πάντα…
αυτοί που το είδαν, θα μπορούν να πουν ότι
ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΗΡΩΕΣ…
Ηλίας Πεχλιβανίδης,
μαθητής του 2ου ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΕΠΑΛ ΚΑΒΑΛΑΣ
magazine 27
