Page 116 - mag_88

οι ςήμειΩςεις μου

Ο φύλακας των κοπαδιών του Fernando Pessoa

Εγώ ποτέ δεν φύλαξα κοπάδια, αλλά σαν να τα φύλαξα είναι.
Η ψυχή μου είναι ένας βοσκός,

γνωρίζει τον άνεμο και τον ήλιο

κι απ’ τα χέρι κρατώντας τις Εποχές
ακολουθεί και κοιτάζει.

Όλη η γαλήνη της Φύσης δίχως ανθρώπους
έρχεται να καθίσει δίπλα μου.

Άλλα εγώ μένω θλιμμένος όπως ένα ηλιοβασίλεμα

στη Φαντασία μας,
όταν πέφτει παγωνιά μακριά στην κοιλάδα

και νιώθεις τη νύχτα να μπαίνει
σαν πεταλούδα από τό παράθυρο.

Αλλά η θλίψη μου είναι ηρεμία

γιατί είναι φυσική και δίκαιη
116 116
και είναι αυτό που πρέπει να νιώθει η ψυχή

σαν σκέφτεται πως υπάρχει

και τα χέρια μαζεύουν λουλούδια χωρίς καν να το βλέπει.

Σαν θόρυβος από κουδούνια

πέρα από τη στροφή του δρόμου,

οι σκέψεις μου είναι ευχαριστημένες.
Λυπάμαι μόνο που ξέρω πως είναι ευχαριστημένες,

γιατί, αν δεν το ήξερα,
αντί να είναι εύχαριστημένες και θλιμμένες,

θα ήταν ευχαριστημένες και χαρούμενες.

Να σκέφτεσαι είναι ενοχλητικό σαν να βαδίζεις στη βροχή
όταν ο άνεμος δυναμώνει και μοιάζει σαν να βρέχει περισσότερο.

Δεν έχω φιλοδοξίες μήτε επιθυμίες
να ’μαι ποιητής δεν είναι δική μου φιλοδοξία.

Είναι ο τρόπος μου να είμαι μόνος.

Κι αν κάποτε επιθυμώ,