Page 29 - mag_050

της Κατερίνας Τζαβάρα

❝ «Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολιτεία που την

χώριζε στη μέση ένα ποτάμι. Με τα χρόνια, οι δύο πλευ-
ρές της πολιτείας άλλαξαν όψη κι έγιναν πολύ διαφορετι-

κές μεταξύ τους. Στη μία πλευρά χτίστηκαν ψηλά σπίτια,

μεγάλοι λεωφόροι, πολυκαταστήματα και κυκλοφορούσαν

παντού αυτοκίνητα. Την πόλη σκέπαζε ένα πυκνό γκρί-

ζο σύννεφο που έριχνε τη σκιά του και στους ανθρώπους,

γιαυτό, ίσως, βάδιζαν σκυθρωποί και βιαστικοί όλη μέρα.

Τα παιδιά πήγαιναν σε υπερσύγχρονα σχολεία, ασχολού-
νταν με την τεχνολογία και τον αθλητισμό σε μεγάλες βι-

βλιοθήκες και γυμναστήρια. Ήταν ευτυχισμένα.

Στην άλλη πλευρά της πολιτείας ο ήλιος έλαμπε και κα-

θρεφτίζονταν στα χαμόγελα των ανθρώπων. Είχαν φυτέψει

παντού λουλούδια, σε κάθε γειτονιά έβλεπες πάρκα γεμά- 29

τα παιδιά και κατοικίδια ζώα που έπαιζαν αρμονικά μαζί.

Τα σπίτια τους ήταν μικρά και περιποιημένα, φρεσκοβαμ-

μένα και καθαρά. Στα σχολεία οι τοίχοι ήταν βαμμένοι

πολύχρωμοι με σχέδια των ίδιων των παιδιών. Κάθε αυλή
είχε τον δικό της κήπο. Τα μεγαλύτερα παιδιά βοηθούσαν

και στις απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Ήταν ευτυχι-

σμένα.» ❝

- «Και τι έγινε, μετά, μαμά;»

- «Εσύ, θα μου πεις. Τι λες να έγινε με αυτά τα παιδιά;»

- «Δεν ξέρω, ήταν όλα ευτυχισμένα;»

- «Έτσι λέει η ιστορία. Εσύ σε ποια πλευρά της πόλης θα

ήσουν πιο χαρούμενη;»

- «Σε ένα ωραίο σχολείο. Σαν το δεύτερο. Αλλά θα ήθελα

να είχαμε ένα μεγάλο γυμναστήριο και μια βιβλιοθήκη

που να χωράει όλα τα βιβλία του κόσμου, σαν το πρώτο!»