Page 78 - mag_56
P. 78
ΑΓΑΠΑΜε ΤΑ ΖΩΑ
Μας έσωσε
78
η γαΤοΠαγίδα
Μας είχε τύχει, πριν χρόνια, όλες οι γά- ιδιαίτερα βραδινές ώρες που είχε ησυχία.
τες της γειτονιάς μας να φτερνίζονται, να Κι οι καημένες ήταν να τις λυπάσαι. Τα
βήχουν, να τρέχουν τα μάτια τους, συν μωρά τους ακόμη χειρότερα. Αλλά εκεί,
όλα τα παρελκόμενα. Και είναι κάμποσες, ακόμη και τότε, επέμεναν στην τρομάρα
καμιά εικοσαριά. Πόσα μπουκάλια αντι- τους: «Μη και με πλησιάσεις πολύ, θα
βιοτικού, που τότε βρίσκαμε εύκολα σε εξαφανιστώ κι άντε να με βρεις μετά». Και
υγρή μορφή, διότι τώρα πιά κυκλοφορεί δεν το τολμούσαμε.
μόνο σε χάπια, με σύριγγες, που τους εί- Δεν τις είχαμε εμβολιάσει βλέπετε, οπό-
χαμε αφαιρέσει τη βελόνα βέβαια, τους τε κόλλαγε η μία από την άλλη. Και τα
δώσαμε ούτε που θυμάμαι. Κουβάδες μωρά από τις μαμάδες τους.
ατέλειωτους… Είχαμε δικαιολογία. Δεν μας άφηναν να
Σε κάθε γωνιά μας περίμενε ένα αψού, τις πιάσουμε οι περισσότερες. Δέχονταν
βήχαν τα παρτέρια, ένα γατίσιο "βράσιμο" το φαγητό που τους βάζαμε, αλλά μέχρι
ήταν η ηχητική υπόκρουση του τετραγώ- εκεί. Για τα υπόλοιπα, μακριά κι αγαπη-
νου και του επόμενου μπορώ να σου πω, μένες. Κλασική γατοσυμπεριφορά.
