Page 23 - Magazine 87
P. 23
της Κατερίνας Γεμελιάρη
βίωσε όλο αυτό; Πόσες φορές να ότι είσαι θύμα βιασμού. Η κατάλλη-
στάθηκε μπροστά από το καθρέφτη λη στιγμή είναι όταν καταφέρεις να
κατηγορώντας το είδωλο της για την ισορροπήσεις τις φωνές μέσα σου,
«ανισχυρότητα» του ΟΧΙ της; Πόσες εκείνες που σε κρίνουν ένοχη, εκεί-
φορές το χαμόγελο της πάγωσε σε νες που σου ψιθυριζουν ότι το προ-
κάθε ακούσια ανάμνηση, με πόσους κάλεσες, εκείνες που προσπαθούν
δαίμονες τα έβαλε τόσα χρόνια για να να καθησυχάσουν τον άνεμο μέσα
φτάσει σήμερα να μας κοιτάξει στα σου... δεν υπάρχει γιατί τώρα; Υπάρ- 23
μάτια και να μας ομολογήσει ότι είναι χει μόνο γιατί ανεχόμαστε αυτές τις
θύμα βιασμού; πράξεις σαν κοινωνία, γιατί κλείνου-
με τα μάτια, γιατί σηκώνουμε το χέρι
Πόσοι άνθρωποι ταυτίστηκαν όταν μας ψηλά και κατηγορούμε το θύμα
την άκουσαν; αλλά έχουμε έτοιμα ένα σωρό ελα-
Άνθρωποι... όχι άντρες ή γυναίκες, φρυντικά για τον θύτη.
γιατί ο βιασμός δεν έχει φύλλο. Πό- Έχει έρθει η ώρα σαν κοινωνία να κά-
σες καρδιές να ταύτισαν τον κτύπο νουμε το επόμενο βήμα, να γίνουμε
τους με τον δικό της; Πόσα μάτια δεν στήριγμα για όλους τους ανθρώπους
κατάφεραν να συγκρατησουν τα δά- που έπεσαν θύματα βιασμού, να γί-
κρυά τους και ψιθύρισαν δειλά δει- νουμε αεράκι που θα φυσήξει «την
λά #metoo; Αλήθεια πόσοι πνίγηκαν ντροπή» από πάνω τους αλλά κυρίως
από το δίκιο τους και ομολόγησαν ας γίνουμε το φως που θα διώξει τις
από εκείνη τη στιγμή και έπειτα την σκιές από την ψυχή τους!
δική τους ιστορία;
Δεν υπάρχει σωστή στιγμή για να
ομολογήσεις στο κοινωνικό σύνολο
