Page 57 - mag_57
P. 57

της Μαράννας Κουμαριανού






                                                                               Σύντομο βιογραφικό
                                                                               & εκδοτικό έργο

               αυτό που θα ονειρευόταν.
                                                                       Γεννήθηκα  στην  Ουαλία  (1980)  και

               Από την άλλη τα  παιδιά μπορούν να                      μεγάλωσα κοντά στη θάλασσα. Τε-
               ανταποκριθούν πολύ πιο εύκολα σε τέ-                    λειώνοντας το σχολείο συνειδητο-
               τοιες αλλαγές. Ζουν την κάθε στιγμή με                  ποίησα  ότι  αγαπώ  τα  παιδιά  κι  έτσι
               πολύ λιγότερη σκέψη από ό,τι εμείς. Είναι               αποφάσισα να γίνω δασκάλα ώστε να

               γεμάτα συναισθήματα από ό,τι προκύπτει                  είμαι κοντά τους. Εργάζομαι στοχοκε-
               κάθε φορά αλλά γρήγορα αυτό φεύγει                      ντρικά με μια διδασκαλία που απευθύ-
               όταν οι συνθήκες του περιβάλλοντος αλ-                  νεται σε όλη την τάξη αλλά και στις
               λάζουν. Και αυτό απαντάει στο ερώτημα                   ανάγκες του κάθε μαθητή χωριστά.

               γιατί συχνά τα παιδιά δεν μιλάνε για τις                Παράλληλα αγαπώ και τις ιστορίες, τα
               εμπειρίες τους, γιατί επιστρέφουν από το                παραμύθια και την ποίηση. Τα συνδυ-
               σχολείο και δεν λένε πώς πέρασαν, τα                    άζω όλα ώστε να μπορώ να πετυχαίνω
               όμορφα ή τα άσχημα αλλά αν πουν κάτι                    πιο όμορφη επιβίωση για εμένα, το

               το λένε την ώρα που πάνε για ύπνο ή σε                  περιβάλλον μου και τους άλλους.
               μια βόλτα. Ζουν και δρουν την κάθε στιγ-                Έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία για παι-
               μή, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που συμβαί-                διά («Η συντροφιά του λόφου», εκδ.
               νει. Τίποτα παραπάνω! Και όταν βρίσκο-                  Παρρησία 2013, «θάλασσα, πες μου»                        57 57

               νται σε κατάσταση που το παρόν τους                     εκδ. Παρρησία 2014, «Μια αλλιώτικη
               δεν έχει πολλά να προσφέρει, όπως την                   ημέρα στη σχολή χορού» εκδ. Κόκκι-
               ώρα που πάνε για ύπνο, τότε θυμούνται,                  νη Κλωστή Δεμένη 2015, «Ένα ξεχω-
               σκέφτονται και συζητούν τα περασμένα.                   ριστό δώρο» εκδ. Μίνωας 2016) και
                                                                       έχουν δημοσιευθεί ποιήματα σε ηλε-

               Ως άνθρωποι κρατάμε πράγματα και συ-                    κτρονικά και έντυπα περιοδικά και ποι-
               νήθειες σαν μια προσπάθεια να έχουμε                    ητικές ανθολογίες.
               ταυτότητα  και να την  έχουμε  σε βάθος                 Γράφω παρουσιάσεις βιβλίων για παι-
               χρόνου. Οι φράσεις «από μικρή μου άρε-                  διά  δημοτικού  στον  «Μαγικό  κόσμο

               σε να…» ή «η οικογένειά μου έχει την πα-                του παιδικού βιβλίου», και συμμετέχω
               ράδοση να…» δείχνει ποια είμαι. Ποια                    ως  επιμορφώτρια  σε  σεμινάρια  και
               ήμουν και ποια συνεχίζω να είμαι. Όμως                  ημερίδες εκπαιδευτικών.
               μια συνήθεια δεν μπορεί να με κάνει τον

               άνθρωπο που είμαι. Η διακοπή της ή                                       Μαριάννα Κουμαριανού
               το πέταμα ενός αντικειμένου ή μιας συ-
               νήθειας είναι λογικό να δημιουργεί την
               αίσθηση ενός κενού όμως το κενό αυτό

               μπορεί να καλυφθεί με κάτι νέο, κάτι πιο
               λειτουργικό ή χρήσιμο που μπορεί να βο-
               ηθήσει και εξυπηρετήσει τις ανάγκες της
               ζωής μας στο εδώ και τώρα.
   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62