Page 55 - mag_57
P. 55
της Μαράννας Κουμαριανού
αποχωρίζομαι; Καθόλου! Αν το αποχω-
ριστώ είναι σαν να κόβω και να πετάω
ένα κομμάτι του εαυτού μου. Και αυτό
δεν έχει να κάνει με τους άλλους όσο
με εμένα τον ίδιο. Έχω τη συνήθεια να
ελέγχω τις πόρτες του αυτοκινήτου όταν
κλειδώνω ή να κάνω ένα τσιγάρο και
να κοιτάζω το κινητό μου μόλις ξυπνάω.
Τι μου προσφέρει; Σε τι με βοηθάει; Το
μυαλό παίζει παιχνίδια που απαντούν σε
τι βοηθάνε όλα αυτά ή στο γιατί τα κάνω.
Όμως αυτά δε γίνονταν πάντα. Δε γεννή-
θηκα κάνοντας όλα αυτά αλλά τα απέκτη-
σα ή μάλλον τα αποφάσισα στην πορεία.
η απόσταση αλλοιώνει την εσωτερική εγ- Άρα γιατί δεν μπορώ να τα αποβάλλω;
γύτητα ή προκαλεί φθορά στη σχέση. Κι Και η απάντηση είναι, θεωρώ, απλή:
όμως, αυτό είναι τόσο συχνό και ανθρώ- 55 55
πινο σαν ενέργεια… Είναι η προσπάθεια Η κάθε συνήθεια και το καθετί που απο-
να κρατήσουμε κάποιον κοντά. φασίζω να κάνω που έχει περιοδικό-
τητα και σταθερότητα, μου δίνει ασφά-
Κάπως έτσι λειτουργεί και με τις συνή- λεια και χαρακτηρίζουν κάτι από εμένα
θειες ή αυτά που αποφασίζουμε. Αποκτώ ως άνθρωπο. Ένα σαφές και σταθερό
μια συνήθεια και δε λέω να την αποβάλ- πρόγραμμα δίνει τη σιγουριά ότι γνωρί-
λω. Συνήθειες όπως το κάπνισμα ή το να ζω πού είμαι και προς τα πού κινούμαι.
ακολουθώ έναν συγκεκριμένο δρόμο για Στη δουλειά ξέρω τι ώρα πρέπει να πάω
να πάω κάπου ή έναν συγκεκριμένο τρό-
πο να κάνω κάτι. Με αυτόν τον τρόπο,
συχνά σταματάω να ελέγχω τον εαυτό
μου και συνεχίζω τη συνήθεια σχεδόν
αυτόματα ή έχοντας εκείνη γίνει ανάγκη,
χωρίς εγώ να έχω επίγνωση γι’ αυτό.
Στην πραγματικότητα μια συνήθεια, όταν
περάσει ένα εύλογο διάστημα, γίνεται
κομμάτι του εαυτού μου. Εγώ που την
ακολουθώ είναι σαν να αποκτώ οντότη-
τα από αυτή ή μια ιδιότητα – ένα χαρα-
κτηριστικό. Επιβεβαιώνω κάτι σε μένα ή
και στους άλλους. Πόσο εύκολα αυτό το
