Page 65 - mag_58
P. 65
του Σπύρου Διαμάντη
ξαναβγήκα μετά από λίγο με τα κλειδιά.
Κλείδωσα πίσω μου και κάθισα πάλι Ο Σπύρος Διαμάντης στα
είκοσι έξι του χρόνια, έχει κα-
δίπλα σου όπως πριν, αφήνοντάς τα ταφέρει να φέρει εις πέρας το πρώτο
στο τραπέζι, να ανακατευτούν με τα του-εφηβικό τότε-όνειρο, σπουδάζοντας
αποτσίγαρα. Πλέον δεν τα διέκρινε μαθηματικά. Παράλληλα βέβαια -για να
κάποιος εύκολα. Ούτε εγώ. μπούμε και στο θέμα μας- έκανε συχνά
Από τότε, τα λέγαμε κάθε βράδυ στο πυκνά τις επισκέψεις του στην αχανή βι-
βλιοθήκη της λογοτεχνίας. Ωστόσο πάντα
μπαλκόνι. χωρίς τσιγάρο. Έμπαινε γέμιζε τύψεις για τα βιβλία που δεν διά-
καθαρός ο αέρας στα πνευμόνια μου. βαζε, πόσο μάλλον γι αυτά που άφηνε
Ξέβαφε σταδιακά τις μαύρες κηλίδες στη μέση, αλλά αυτό είναι άσχετο. Όσον
τους. Και όταν τύχαινε κάποιος να με αφορά τις επισκέψεις του στο χώρο της
γραφής, αυτές θα μπορούσαμε να πούμε
ρωτήσει που μένω, του απαντούσα ότι, ξεκίνησαν αρκετά αθόρυβα, σε μικρή
στο μπαλκόνι, πάνω στο μπράτσο της ηλικία, κυρίως με την καταγραφή κάποιων
καρέκλας σου, για να χωράω παντού. σκέψεών του σε διάφορα χαρτάκια, τα
οποία τώρα που το έφερε η κουβέντα απ’
ότι λέει ο ίδιος, ούτε που θυμάται από 65
πότε αγνοούνται. Το τελευταίο διάστημα
-για να επανέλθουμε στο θέμα- ενήλικος
πια, αποφάσισε να της ξαναχτυπήσει την
πόρτα, οργανωμένος πλέον, κρατώντας
μολύβι και μπλοκ σημειώσεων και η αλή-
θεια είναι, πως τον δέχτηκε υπερβολικά
θερμά, καθιστώντας μάλλον την επίσκεψή
αυτή αρμένικη.
Υ.Γ. Όσον αφορά το δεύτερο του όνειρο-
ενήλικο κι αυτό τώρα πια-είναι, να παρα-
μείνει αυτή η βίζιτα που προαναφέραμε,
αρμένικη.