Page 67 - mag_62
P. 67
του Αχιλλέα ΙΙΙ
Προσπαθούσε πάνω από μισή ώρα να του. Με το δεύτερο μόλις «χοχοχο» ο
χωρέσει τον εαυτό του μέσα στην κόκ- πιτσιρίκος είχε πεταχτεί από το κρεβάτι
κινη γυαλιστερή στολή του Άγιου Βα- και στεκόταν με γουρλωμένα μάτια στην
σίλη. Τελικά, σφίγγοντας τα δόντια, κα- είσοδο του σαλονιού, χωρίς να μπο-
τάφερε να κουμπώσει και το τελευταίο ρεί να πιστέψει αυτό που έβλεπε! Πιο
κουμπί και χαμογελαστός κοιτάχθηκε πίσω, η μητέρα του είχε αθόρυβα γλι-
στον ολόσωμο καθρέπτη απέναντι του. στρήσει πίσω του με την βιντεοκάμερα
Στην θέα του πλαδαρού μεσήλικα που στο χέρι και κατέγραφε τις συγκινητι-
στεκόταν μεταμφιεσμένος απέναντι του, κές αυτές στιγμές. Πέντε δευτερόλεπτα
ελαφρώς αξύριστος και βαρέως ιδρω- μετά την άφιξη του μικρού, και ενώ ο
μένος από την προσπάθεια, το χαμό- «Άγιος» βρισκόταν στην μέση ενός με-
γελο έφυγε από το πρόσωπο του τρέ- γαλοπρεπούς «χοχοχο», το καλοριφέρ
χοντας προς άγνωστη κατεύθυνση, σαν ξηλώθηκε γρυλίζοντας από τον τοί-
σκυλί με την ουρά στα σκέλια – γεγο- χο και υποχώρησε κάτω από τα πόδια
νός, ωστόσο, που δεν ήταν αρκετό για του. Εκείνος έχασε την ισορροπία του
να αλλάξει γνώμη και να κάνει πίσω, και έπεσε μπροστά, πάνω στο γυάλι- 67
μια που δεν μπορούσε να σκεφτεί κά- νο τραπεζάκι, την στιγμή ακριβώς που
ποιον καλύτερο τρόπο να επανορθώσει οι σωλήνες του καλοριφέρ έσπαγαν
για το ότι τον τελευταίο καιρό, λόγω σαν ξερά καλάμια και άφθονο σκουρό-
των επαγγελματικών του υποχρεώσε- χρωμο νερό άρχιζε να πετάγεται προς
ων, είχε παραμελήσει τόσο τη σύζυγο κάθε κατεύθυνση. Το γυάλινο τραπέζι
όσο και τον πεντάχρονο γιο του. έγινε κομμάτια κάτω από το βάρος του
Μερικά λεπτά πριν τα μεσάνυχτα κόλ- «Αγίου» και, επιδεικνύοντας μια σπά-
λησε την ψεύτικη μπαμπακένια γενειά- νια για έπιπλο εκδικητικότητα, έμπη-
δα, πήρε τον σάκο με τα δώρα και προ- ξε τα κοφτερά και διάφανα νύχια του
σέχοντας να μην κάνει θόρυβο έτρεξε στο σώμα και το πρόσωπο του. Μέσα σ’
στο σαλόνι. Χρησιμοποιώντας μια κα- αυτό τον χαμό από σπασμένα γυαλιά,
ρέκλα σκαρφάλωσε, ελλείψει τζακιού, αίμα και νερό που εξακολουθούσε να
πάνω στο μεγάλο σώμα του καλοριφέρ ποτίζει τον καναπέ της οικογενείας, ο
και, αφού πήρε μια ανάσα τόσο βαθιά πεντάχρονος, για χάρη του οποίου είχε
που σκόρπισε τον πανικό στα έτοιμα να στηθεί όλη αυτή η παράσταση, τσίριζε
εκτοξευτούν κουμπιά της στολής του, σε μια ανησυχητικά υψηλή συχνότη-
παρήγαγε κάτι ανάμεσα σε τρανταχτό τα, ενώ η μητέρα του, σκηνοθέτης και
γέλιο και κραυγή ενήλικου γορίλα για σεναριογράφος της υπερπαραγωγής,
να τον ακούσει ο μικρός από το δωμάτιο κοκαλωμένη και με την βιντεοκάμερα
