Page 31 - mag_62
P. 31
του Γεράσιμου Γεωργάτου
πολύ νωρίτερα, τουλάχιστον σύμ- Σίγουρα ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος,
φωνα με τον μαθητή του Πλάτωνα, ο Αναξιμένης και ο Πυθαγόρας ή ο
τον Αριστοτέλη. Ηράκλειτος και ο Παρμενίδης, στο 31
Κατά τον Αριστοτέλη, η Φιλοσοφία τέλος του 6ου και στις αρχές του
ξεκινάει με τον Θαλή από τη Μί- 5ου π.Χ αι., δεν αυτοπροσδιορί-
λητο, δηλαδή στις αρχές του 6ου ζονταν ως φιλόσοφοι. Πιθανόν να
π.Χ αι. και με τους υποτιθέμενους θεωρούσαν τους εαυτούς τους ποι-
μαθητές του, τον Αναξίμανδρο και ητές ή γενικώς σοφούς. Δεν σώζε-
τον Αναξιμένη, καθώς και με τον ται όμως καμιά σχετική αναφορά.
Πυθαγόρα από τη Σάμο, που προ- Ούτε βεβαίως ξαφνικά με τον Θαλή
τείνουν ένα νέο τρόπο ερμηνείας και με αυτή τη γενιά των πρώτων
της φυσικής πραγματικότητας. Γι' μιλήσιων στοχαστών περνάμε ακα-
αυτούς, η ύπαρξη του κόσμου και ριαία από μία περίοδο της σκέψης
τα φυσικά φαινόμενα δεν οφείλο- των αρχαίων Ελλήνων, όπου κυρί-
νται στους θεούς ή σε άλλα υπερ- αρχο στοιχείο ήταν η μυθική εξή-
φυσικά αίτια, αλλά στην ίδια την γηση της πραγματικότητας, σε μία
υλική φύση και τις ιδιότητές της. φιλοσοφική - ορθολογική εξήγη-
Αυτό από τον Αριστοτέλη θεω- ση. Τα πράγματα δεν γίνονται ποτέ
ρείται η απαρχή της Φιλοσοφίας. έτσι. Υπάρχουν στοιχεία συνέχει-
Αυτό πιστεύουμε και εμείς σήμερα. ας που συνδέουν μια εποχή με την
Ενώ δηλαδή ο όρος “φιλόσοφος” επόμενη και στοιχεία ρήξης που
ή “φιλοσοφία” ακόμα δεν υπήρχε, διαφοροποιούν μια εποχή από την
εμφανίστηκε ένας καινούριος τρό- προηγούμενη. Ο Δίας θα συνέχιζε
πος θεώρησης των πραγμάτων. για πολλά χρόνια να είναι η αιτία
