Page 19 - mag_64

της Christine

christina.micheli

ΕΔΩ ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ*

χειρότερα, σωματοποιημένα. Θεωρώ την προσπάθεια να αποφύγουμε
τα αρνητικά συναισθήματα, τάση της εποχής μας, ανώφελη και ανόητη.

Όλη η μόδα του positive thinking - η οποία αποτυπώνεται εξόχως γλα-

φυρά στην ταινία των Monty Python’s «Life of Brian» στη σκηνή όπου

οι σταυρωμένοι τραγουδούν το «Always look at the bright sight of life»
- δημιουργεί σύγχυση ακόμα και ενοχές στους ανθρώπους όταν βιώνουν

αρνητικά συναισθήματα. Η «ευτυχία» δεν είναι μια διαρκής κατάστα-

ση όπως θέλουν να την παρουσιάζουν οι καλογυαλισμένες διαφημίσεις.

Είναι στιγμές στη ζωή που αθροίζονται και όσο περισσότερες από αυτές
έχει κανείς μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ευτυχισμένο κι ευλογημένο. 19

Άλλωστε έχω συνειδητοποιήσει και βιώσει το γεγονός ότι η θλίψη μπο-

ρεί να μετουσιωθεί δημιουργικά και έχει δώσει αριστουργήματα στην

ανθρωπότητα. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχαν ποιήματα, μυθιστορήματα,
τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά. Η «Guernica» του Πικά-

σο, η «Ωραία κοιμωμένη» του Χαλεπά, «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του

είναι» του Κούντερα, το «Άξιον Εστί» του Ελύτη, το άλμπουμ «The

wall» των Pink Floud, ακόμη και η «Συννεφιασμένη Κυριακή» του
Τσιτσάνη και χιλιάδες ακόμα (η σειρά καμία σχέση δεν έχει με αξιολό-

γηση και πως θα μπορούσε άλλωστε), όλα είναι μετουσιωμένος πόνος

και θλίψη των δημιουργών τους. Φοβόμουν το πέρασμα το χρόνου για-

τί θεωρούσα πως σηματοδοτεί μόνο τη φθορά και την ασχήμια. Πλέον
βλέπω πως η παρέλευση του χρόνου δεν ασχημαίνει μόνο τα πράγμα-

τα, εμπεριέχει και την έννοια της ωρίμανσης. Τελικά ένα έργο τέχνης,

όπως κι ένα παλιό καλό κρασί, αποκτούν μεγαλύτερη αξία όσο περνούν

τα χρόνια...

*στίχος του Μανώλη Ρασούλη από το ομώνυμο τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου σε μουσική
Christine
Νίκου Ξυδάκη