Page 37 - mag_67

του Κωνσταντίνου Μάντη

https://latistor.blogspot.com/

«Έχω μείνει στη θέση που μ’ άφη-
σες για να με ξαναβρείς. Όμως

πρέπει νά 'χει περάσει πολύς και-
ρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε
κι οι φίλοι με φοβούνται.»

Οι σποραδικές επισκέψεις εκείνου,
που έρχεται «καμιά φορά» να τη δει

και να της αφήσει λίγα χρήματα, είναι
το γεγονός που διασπά τη ρουτίνα
της παραίτησής της στην αδράνεια της
θλίψης και της ανεργίας. Μ’ αυτές τις

επισκέψεις μετρά συνήθως το χρόνο,
μα, εδώ και καιρό, φαίνεται πως κάτι
έχει αλλάξει, διότι, αν κι εκείνη έχει

μείνει στην ίδια θέση που την άφησε
την τελευταία φορά, ώστε να την ξα- 37
ναβρεί πιο εύκολα, φαίνεται πως έχει
περάσει πολύς καιρός χωρίς εκείνος

να φανεί. Κι αυτό το αντιλαμβάνε-
ται η ποιήτρια, όχι γιατί έχει αίσθηση

του χρόνου ή κάποια άλλη πρακτική
ένδειξη για το πέρασμα των ημερών,
αλλά γιατί διαπιστώνει πως τα νύχια
της έχουν μακρύνει και πως οι φίλοι

έχουν αρχίσει να τη φοβούνται.
Σπαρακτικός ο τρόπος με τον οποίο η
Γώγου επιλέγει να δηλώσει το πόσος

χρόνος έχει περάσει από την τελευ-
ταία επίσκεψη εκείνου, καθώς φανε-
ρώνει την πλήρη αδιαφορία που γεν-
νιέται στην ψυχή του καταθλιπτικού

ατόμου για την εναλλαγή των ημε-
ρών, μιας και καμία μέρα δεν έχει να
προσφέρει κάτι καλύτερο ή κάτι δια-

φορετικό.
Στην περίπτωση, πάντως, της ποιήτρι-
ας μοιάζει να υπάρχει μια διαφορά