Page 25 - mag_68

του Γεράσιμου Γεωργάτου

ή ςύνδέςή

μικρΟκΟςμΟύ

κΑι μΑκρΟκΟςμΟύ

Με βάση όμως και ένα απόσπα- αίσθηση λοιπόν που έχει ο απλός
σμα που μας σώζεται, του ίδιου άνθρωπος είναι ότι ζω επειδή ανα- 25

του Αναξιμένη, να σχολιάσουμε πνέω. Ο αέρας μπαίνει και βγαίνει
και κάτι επιπλέον και εξίσου ση- από μέσα μου κι αν σταματήσω να
μαντικό. Σε αυτό το απόσπασμα ο αναπνέω, θα σταματήσω να ζω.

Αναξιμένης μιλάει για τον αέρα ως Λέει λοιπόν ο Αναξιμένης στο
αναπνοή. Ο αέρας δεν είναι μόνο συγκεκριμένο απόσπασμα: «οἱον
φυσικό στοιχείο, είναι και το στοι- ἡ ψυχὴ ἡ ἡμετέρα ἀὴρ οὖσα συ-

χείο που μας δίνει τη ζωή. Πολύ γκρατεῖ ἡμᾶς καὶ ὅλον τὸν κόσμον
πιθανό, ένας πρόσθετος λόγος για πνεῡμα καὶ ἀὴρ περιέχει». Μετά-

τον οποίο ο Αναξιμένης επέλεξε φραση: «όπως η ψυχή λοιπόν η δική
τον αέρα, να είναι η λειτουργία και μας, όντας αέρας μας συγκρατεί
η πρωταρχική σημασία της αναπνο- και όλο τον κόσμο τον περιέχει το

ής, για την διατήρηση της ζωής στα πνεύμα και ο αέρας». Η ψυχή μας
ζώα και στον άνθρωπο. Σε όλους λοιπόν στην οποία οφείλουμε τη
τους πολιτισμούς, παλαιότερους ζωή μας είναι αέρας, αλλά ο αέρας

και νεότερους, σχεδόν μέχρι και και το πνεύμα (δηλαδή η πνοή) πε-
σήμερα, κέντρο του οργανισμού ριέχει και όλο τον κόσμο. Δηλαδή

των έμβιων όντων θεωρείται το τα πάντα οφείλονται στον αέρα.
στήθος. Από τον Όμηρο ακόμη, Υπάρχει εδώ μια ενδιαφέρουσα
όταν πεθαίνει κάποιος χάνεται η σύνδεση και αναλογία. Ο Αναξιμέ-

πνοή του, τελειώνει η πνοή του. Η νης επιχειρεί μέσα από το γνωστό