Page 87 - mag_72
P. 87

του Κωστή A. Μακρή











               γαπιρουνιές μακαρονάδας με τη σάλ-                    στο σβέρκο ως σωτήρες, ταγοί, μονα-
               τσα που σ’ αρέσει και στροβίλους, σαν                 χοαληθούχοι ηγέτες  και παρέα με τα

               γαλαξίες, από λαζάνια, σαλάτες πολύ-                  κάθε λογής μορμολύκεια, που κι αυτά
               χρωμες,  κομήτες  από κοψίδια,  αστε-                 κατέχουν τις δικές τους μοναδικές κι
               ροειδείς από μεζεδάκια και άλλα τέτοια                απαρασάλευτες αλήθειες, να δικτατο-

               θρεπτικά  και λιχουδιάρικα.  Πολύ πιο                 ρεύουν, να πραξικοπηματίζουν και να
               σημαντικά -για σένα που πεινάς- από                   μας κόβουν την όρεξη για έναν τρα-

               όλους τους υπερκαινοφανείς αστέρες                    γανό λουκουμά μετά το κυρίως γεύμα
               του δικού μας Σύμπαντος και των πα-                   και για βιβλία, τραγούδια, χορούς και
               ράλληλων αυτού Συμπάντων.                             πολλά άλλα που γουστάρουμε ως αυ-

               Είμαστε λοιπόν ασήμαντοι;                             τεξούσιοι και ελεύθεροι άνθρωποι.

               Και ναι και όχι, λέω.                                 Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πιο σημα-
               Είμαστε ασήμαντοι ως μονάδες αλλά                     ντικό από μια μακρινή Μαύρη Τρύπα
               -νομίζω πως- είμαστε σημαντικοί ως                    αλλά ούτε και πολύ πιο ασήμαντο.

               υποσύνολα ενός κόσμου που μας πε-                     Κι αυτό που θεωρώ ταυτόχρονα ση-
               ριβάλλει και τον προσλαμβάνουμε με                    μαντικό κι ασήμαντο είναι πως ό,τι                         87

               αιδώ, σεβασμό, φρόνηση, επιστημο-                     σκέφτομαι,  ό,τι πράττω,  ό,τι δημιουρ-
               σύνη, φιλέρευνη διάθεση και αίσθηση                   γώ, ό,τι προσφέρω στους διπλανούς
               του μέτρου.                                           μου καθώς κι ό,τι δέχομαι από τον πε-

               Είμαστε ασήμαντοι μπροστά στα 53                      ρίγυρο που μέσα του ζω και που -εν
               εκατομμύρια  έτη  (φωτός,  σκότους ή                  πολλοίς- με καθορίζει, να μην θεωρώ

               ημίφωτος), αλλά είμαστε σημαντικοί                    πιο σημαντικό απ’ όλα κάτι που είναι
               στα οράματα, όνειρα, και στόχους που                  ταυτόχρονα ασήμαντο και πάρα πολύ
               μερικές φορές καταφέρνουμε να υλο-                    σημαντικό: κι αυτό -για μένα- είναι η

               ποιήσουμε  και πετύχουμε  ως  άτομα                   όσο γίνεται πιο συνειδητή και σεβαστι-
               και ως κοινωνίες.                                     κή συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώ-

               Είμαστε ασήμαντοι σε σύγκριση με τις                  πους εν ειρήνη και ελευθερία.
               άπειρες μορφοπλάσεις και ανακατατά-                   Καλές ανοιξιάτικες γιορτές να έχουμε.
               ξεις τού Σύμπαντος  Κόσμου αλλά εί-                   Ό,τι κι αν γιορτάζει η καθεμιά και ο κα-

               μαστε σημαντικοί όταν από εμάς εξαρ-                  θένας.
               τάται  -μια  και  έχουμε  Απρίλιο  τώρα

               που γράφω αυτό το κείμενο κι έχουν                                             Κωστής Α. Μακρής
               περάσει 52 «ασήμαντα» (ή πολύ ση-                           Μαυροτρυπολουκουμοραματιστής
               μαντικά) χρονάκια από την 21η Απρι-                            και συμπαντολουκουμαδοφάγος

               λίου 1967- να μην αφήνουμε κάποιους
               σαλταρισμένους να μας κατσικώνονται
   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91   92