Page 94 - mag_77

ΓρΑφοΝΤΑσ μΙΑ ΙσΤορΙΑ

Απολογητικές στιγμές

καθημερινότητας

τήσει συγνώμη, που την έφερα σε δύ- ένα ποτήρι νερό. Με συγνώμη απολο-

σκολη θέση όταν δεν βρήκε αυτό που γήθηκα και για την παραίνεσή μου να
της ζήτησα. Απεγνωσμένη προσπάθεια σκεφτούν πόσο πολύτιμο αγαθό είναι

για να μην γίνω αντιπαθής στο ολοένα το νερό στις παγκόσμιες φαβέλες. Και
και πιο επιθετικό περιβάλλον της. Μια πάλι, ένοιωσα άβολα γιατί έπαιρνα τη

συγνώμη απολογητική για την παρα- θέση των γονιών τους, που έπιναν τον
πάνω κούραση που της προκάλεσα. Το καφέ τους ανέμελοι.

ίδιο θα έκανα και στον διπλανό μου στο
λεωφορείο που τον έσπρωξα κατά λά- «Μπορεί να κάνω λάθος», είπα στα παι-

θος με τον αγκώνα μου και στο κρεβάτι διά χωρίς να διευκρινίσω που και ζήτη-
που διεκδίκησα παραπάνω μερίδιο από σα ξανά συγνώμη.

το πάπλωμα, χωρίς να φανταστώ πως Έξω από την τακτοποιημένη ζωή μου
ο σύντροφός μου μπορεί και να το ήθε- η πραγματικότητα επαλήθευε όσα είχα

λε όλο για τον εαυτό του. Μια πανδημία φοβηθεί!
συγνώμης ενάντια στην επιθετικότητα, Απελπισμένη για τη μη συμβατότητα
94 που προβάλει η κούραση μπροστά στην του DNA μου με τα δεδομένα πειραμα-

ανάγκη μου να είμαι αρεστή σε όλους.
τόζωου γύρισα στο σπίτι μου να απο-

Συγνώμη που δεν μπορώ να σταματή- μονωθώ από τις έξωθεν συναισθη-
σω ν' απολογούμαι, αλλά σε κάποιον ματικές παρεμβάσεις του ευρύτερου

πρέπει να μιλήσω, συγνώμη που αμφι- κοινωνικού μου περιβάλλοντος. Έκανα
βάλω για τον εαυτό μου, συγνώμη που το λάθος να πατήσω εκείνο το ανάλγητο

με βλέπεις έτσι, αλλά είμαι τόσο κουρα- κουμπί της εκρηκτικής μηχανής ελέγ-
σμένη.

Έξω από την τακτοποιημένη ζωή μου η

πραγματικότητα υπερβαίνει τα όσα έχω

φανταστεί!

Στην παραλία τρία παιδάκια του δημο-
τικού καταναλώνουν, μέσα σε μία ώρα,

όσο νερό χρειάζεται ο πληθυσμός της
Αφρικής για ένα χρόνο. Με τη βρύση

ανοιχτή προσπαθούν ν’ ανεβάσουν τη
στάθμη της θάλασσας. Πάλι συγνώ-

μη ζήτησα, για να τους θυμίσω το δέος
των παιδιών της Αιθιοπίας μπροστά σ’