Page 70 - mag_77

Το ΑλφΑΒήΤΑρΙ Τήσ ζωήσ

Φ(ι) όπως φροντίδα

τα καταφέρνει. Ένα μεγάλο μέρος των
διαφωνιών, των ξεσπασμάτων οργής

και θυμού απέναντι στους γονείς δε θα
υπήρχε, αν δίναμε τη δυνατότητα και
βοηθούσαμε τα παιδιά μας να αναλαμ-
βάνουν καινούργια πράγματα.

Η υπέρμετρη προσφορά και φροντίδα,
που δεν υπολογίζει την ανάγκη του άλ-
λου, φέρνει αρνητικά αποτελέσματα.
Δεν μπορεί να λογιστεί ως φροντίδα.

Είναι σαν το φυτό που το μουλιάζουμε
σε νερό! Σαπίζει.

Και πώς μπορούμε να συμβαδίσουμε
με τις ανάγκες του παιδιού μας; Τι εί-

δους φροντίδα είναι αυτή όταν «απαι-
τεί» από εμάς σταμάτημα ενεργειών; λον θα μπορούν να πάρουν τη ζωή στα
70
Είπαμε προηγουμένως ότι σκοπός κάθε χέρια τους είναι με το να τα αφήνουμε
γονέα είναι (ή θα έπρεπε να είναι) το να σταδιακά να αναλαμβάνουν και να φέρ-
βοηθάει το παιδί του να αυτονομείται νουν εις πέρας περισσότερες ευθύνες,
και να ανεξαρτητοποιηθεί. Με άλλα λό- να έχουν ευκαιρίες να δείχνουν και να

για είναι το να φτάσει με επιτυχία στην αποδεικνύουν την υπευθυνότητά τους.
ενηλικίωση. Και ο μόνος τρόπος φρο- Όλο αυτό για να μπορέσει να γίνει θέ-
ντίδας ώστε να επιτευχθεί αυτό, ο μόνος λει από εμάς τη συνειδητοποίηση ότι

τρόπος να έχουμε παιδιά που στο μέλ- τα παιδιά μας, παρόλο που είναι σπλά-
χνα μας, δεν μας ανήκουν. Είναι άν-

θρωποι ξεχωριστοί και μοναδικοί. Και
για αυτούς τους ανθρώπους, μας έχει
«ανατεθεί» το τόσο σπουδαίο έργο της

φροντίδας τους, ώστε να φτάσουν στην
ενηλικίωση υγιείς, σωματικά και κυρί-
ως πνευματικά.

Αν κοιτάξουμε ο κάθενας τα παιδικά
του χρόνια, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή

η ανάγκη υπήρχε. Αυτό είχαμε κι εμείς
ως ανάγκη: οι γονείς μας να μας δεί-
ξουν εμπιστοσύνη. Να μας φροντίσουν
με το να μας δείξουν (ακόμα και με το